گوزن های قربانی

کسی به فکرگوزن های قربانی نیست

سوختگانی که شاخ به پیشانی خورشید بستند

وشانه به گونه ی خاک غلتیدند 

بذرخاکسترانی که درسکوت شب پیمانه شدند 

درگودال گداخته یی 

که مادران داغدار آتشفشان زمانه شدند 

درشهری که مزرعه ی مشعل نداشت 

وخورشید دربشه ی افق

دراندیشه ی کابوس مردمانی بود

که درآغوش خمیده ی غبارغروب ؛

آن چنان به رقص درآمدند که افسانه شدند.