بیهودگی

صبح عصر شب، روزت گم میشود درشدآمدی میان صورتهای خندان هزاران سیرت. درازدحام خیابانهای خالی ازآشنا، درهجوم نگاههای درنده ی گویا، درشلوغی های شهرخالی ازشعور، درفرسودگی هزاران ساله ی تن. میان هزاران شهر هزاران دوست. درتنهایی گنگ روحی متروک، درخاموشی لبهای بسته. وعلامت سوالی درچشم که پاسخی برایش نبوده ونیست، روزت گم میشود درشدآمدی عبث که زندگی اش نام می نهیم! " ادیبه"