انتظار

در ستیغِ  انتظار، خیمه زد بادِ بهار

می تراود اشک شوق، چشمه سان در کوهسار

مرغک دل بی قرار، سر خوش از آواز یار

زخمه بر زخمِ سه تار، می زند صبح بهار

بر بلندای وجود، خوانده نام جمکران

هم به گلبانک بلند، هم به آواز هزار

سینه چاکِ دل فکار، در خرامِ مرغزار

در پیِ بویی ز یار، گشته با غم هم جوار

گفتمش بالی بگیر، تا  ثریّا  پر کشان

مست چون رنگین کمند، سر فشان از آبشار

یا چو نرگس با وقار، خیمه زن در لاله زار

پیشِ پایش جان نثار، سربدارِ سربدار

گفت باشد تا نگار، شاید از پشت حصار

چشمکی پنهان و شاد، بر دلِ زار و فکار

(از کتاب شهر شعر)