واحسینا ( سروده فارسی و عربی)

واحسینا ( سروده فارسی و عربی)

من هو هذا احسین تفدیله الرواح ، حبته اقلوب البشر و اتناشده

ابعالم الّی الظلم اشتد و القتال ، ابغیر عید الناس کلهه اتعایــــــده

***

لا تناول کاس خالف صحّتک ، روحک افدیهه تستشهد لل امیـــــــــر

هل صدور الّی دعاهه الحزن دوم ، ابکربلا ملیانه تلطم فی المــسیر

***

ابکل محرّم هل و جوه اتجمّعت ، الالم بگلوب الصحابه مشتــــــــــــــعل

ابشاطی بحر الظلم صاحت یا حسین ، ابحبّه و ابجسمه هوانه منفعــــل

***

ابعالم المحتشد ظلماً و اعتذار ، قطع راسه صار فدیه للــسلام

هل امیر الحبّته اسیاد العرب ، السلّم الروح ابوفاء ابحب الامـــام

***

معنی:

این حسین کیست که همه جان را فدایش می کنند ، عاشقانه مهر آن در دل جدایش می کنند

در جهانی که ستایش کرده افعالِ ستم ، قلب ها آشفته و چون گل صفایش می کنـــــــــــــند

می نخور میخانه ها در بند احکامِ خداست ، می شهادت انتظارِ دل فدایش می کنـــــــــــــــند

عاشقانه در حرم را سینه ها زرینه شد ، از درد و غم در کربلا سنبل صدایش می کنـند

در عزاداریِ شب ها مجلسش شوریده امّا ، داغ در دلها نشسته جان ندایش می کنــــــــند

ساحلِ دریایِ هستتی واحسینا خوانده شد ، از دل و جسم و محاسن شب نمایش می کنـــند

داغ دلها در جهانی که سرا پوشیده ظلمی ، فدیه ی قطع سرش را با خدایش می کنـــند

همه دلبندِ محبت عشقِ آن شاهِ عرب را ، عاشقانه جان سپردن در وفایش می کنـــــــــند

جاسم ثعلبی (حسّانی ) 15/09/1391