درخت خیال

نشسته ام به زاویه ی ظلمت ملال

شکوفه می دهد از نودرخت خیال

کشیده چادرابرو ستاره دل تنگست

نبوده فرصت شادی برای ماه هلال

نشسته ام به تماشای قلب بی تابم

نگاه خیره ی خالی لبان سردِ سوال

زبان شعله ی خواهش کسی نمی داند

علاج سوز دلم دست آن طبیب مُحال

جماعتی به سرم حلقه بسته می گردد

فشار صد تن بی دل نبوده حس مجال

غمی دوباره به پهنایِ چشمِ آسمانی ،

که بارشِ هوسی از شروع سیل طِلال *

درخت سبز تو در سینه ریشه ها دارد

هجوم ریشه ی عشقی به قلب میوه ی کال

کسی به قصه ی آفتاب ومیوه شدآگاه

رسیده تا دلِ مغزش حرارتی به کمال

2 مهر92

* طِلال (باران های ریز )

مریم حشمت پور