جنایت

مرگ

چهره از نقاب برکشیده بود

بوی خون

لذت شهوانی جنون را

مشعشع بود

درد

روی دیگر سکه ای بود

که نقشی از سینه ای بشکافته داشت

دیوارها سرخ

فضا

پر از ضجه های کنون خاموش شده در بطن جنایت بود

نیمه شبی سخت تاریک

چنبره بر اندیشه ی جامعه ای خفته در نابینایی خودخواسته زده بود

قربانگاه

شرمسار از دشنه های بی شرم تعصب

قبله به قبله

طلب آمرزش میکرد

خون دلَمه بسته

درجریانی که روزی نشان زیستن بود

اینبار

مرگی را تداعی میکرد

که چهار آلت قتاله

به کفنی سرخ

طوافش میکردند.