روز وشب گوشه ی میخانه نشستم ،آری

روز وشب گوشه ی میخانه نشستم ،آری

از همه جز دل دیوانه گسستم، آری

در پی جام لبش بودم و هستم چه کنم

بر سر عهد خودم یک دل و دستم ،آری

به تقاضای دلم راهی میخانه شدم

چشم دل بر همه جز میکده بستم، آری

واعظم پند و نصیحت کند اما که چه سود

دل دیوانه نپرسیده که هستم ،آری

پاسخم را به نگاهی ندهد وای دلم

بارها در نظر غیره شکستم،آری

یک طرف من شدم وسوی دگر طعنه ی غیر

زاهدی گفت که من  باده پرستم، آری

سر سجاده دلم لب به سخن وا ننمود

جرم من بوده که دیوانه و مستم ؟ آری

----------------------

شب افروز 2/7/1392

http://shereyar.mihanblog.com/