غزل طنز گروهي , با حضور دوستان و اساتید طنزپرداز کشور

سلام
باید عرض کنم که قبلن دوستان طنز پرداز، ایده ی طنز دسته جمعی رو اجرا کرده اند و این کار تازه ایی از این لحاظ نیست ولی چیزی که این کار رو متفاوت کرده بیت مبهم اول است! که موضوع آن را عمومی و همگانی نشان می دهد و خوشبختانه اساتید فرهیخته نیزبا هوشمندی هرکدام پنجره ای تازه را گشوده اند و کار طنازی شده است.در ضمن هیچکدام ازشاعران اطلاعی ازبیت های سروده شده ی دیگر شاعران نداشتند (قضیه کاملن سری بود!).و یک نکته آخر هم این که برای ساخت این مجتمع ! از آقایان درخواست کردیم و به خانم ها اصرار ! ورزیدیم و حاصل ، این جمع فرهیخته و طناز شد که لبریز از لطف و محبت این دوستان و اساتید عزیز است . و اما بیت ارسالی و سروده ها:

 یاد آوری : در شعر طنز , تينا ناجي و در وبلاگ کاتالیزور هستم .


    "ریختی بر سر من هرچه گرفتاری را
    مات شد کیش دلم بازی تکراری را " ( تینا ناجی )

    می کنی باز به مجلس تو مخالف صحبت
    اهل دل باش و به ما نیز بگو آری را ( راشد انصاری  )

    تاب گیسوی کَمَندَت دل و دینم را برد !
    از که آموخته ای شیوه ی سرداری را ؟ (عزت اله الماسی )

    گفته اي خواستگاران تو از صد بيش اند
    چو فلاني، بلدي بازي ِ آماري را ( امید شبه شعر )

    گفته بودی که بخر بنز و دو تا خانه خوب
    کور بودی و ندیدی غم ناداری را؟  (مصطفی صادقی  )

    دلم آنقدر ز لبهای شما خیر شنید
    باورش نیست که روزی شنود آری را

    تا سر وقت رسم وقت قرارم با تو
    می کشم باز جلو ساعت دیواری را ( امیرحسین خوش حال)

    نمکی !جار بزن خشکی لب هایت را
    به دوئل دعوت کن کوچه و بازاری را  (راضیه فولادوند )

    پیش‌ازاین رسم بر این بود که بر زخم نمک
    بزنند و تو زدی ادویه‌ی کاری را (مهدی استاد احمد )

    زده افسار دلم را و تصاحب کرده
    بس نبوده است که او بسته به من گاری را ( سعیده موسوی زاده )

    مابقی که شدنی نیست! مدد کن یارب
    بوسه ای دشت کنم راشد انصاری را ! ( ابن محمود  )

    کار های تو مرا کشت،خبر کن فوری
    مرده شوری خفن و گورکن و قاری را

    بعد مرگم جهت شادی روحم ،هرگز
    مبر از یاد خودت فاتحه و زاری را (محمد جاوید  )

    بارها رفتی و باز آمدی و کم کردی
    روی پاندول در آن ساعت دیواری را ( آرش فرهنگ پژوه)

    خنده صد خاصیت ویژه و پنهان دارد
    مثلن حل بکند معضل بیکاری را

    " شاخه ی نور" که سهراب به شن ها بخشید
    دوست دارد دم هر آدم سیگاری را

    هیچکس مثل " حمیرا " به دلم جور نبود
    نفس آن است که  " پروانه ی افشاری " را ( زهرا  دُرّی )

    باز هم مهره خندان رخت ماتم کرد
    باختم؛اسب شدم تا بکشم گاری را

    دست زبرت کچلم کرد؛نوازش کافی است
    می کشی بر سرم آن رنده نجاری را

    بعد کنکور و قبولی به همین علت من
    برگزیدم به یمن رشته عصاری را (سینا انارکپور)

    تا که بردی ز دلم سینه ی سینایی من
    سوخت آه جگرم قسمتی از ساری را ( دلیلی صالح )

    ریشه ام خشک شد از عشق پرستاری ماه...
    ای خدا خشک کند ریشه ی شب کاری را !! ( محسن طاهری)

    می توانی بچشی لذت خرکاری را
    زیر کره خر خود دیدی اگر «ماری» را ( فیلسوف قزوینی)

    دوست دارم تو و آن بازی تکراری را
    تا که تکرار کنم باز خطا کاری را ( علی رضا رضایی )

    گر چه من دير رسيدم !، رمضان هم طي شد
    از دلم پاک نکرد لذت افطاري را ! (شیخ پشم الدین )

    گرچه من نیز در این طرح شراکت کردم
    امتیازی ندهم شعر سر ِکـــــاری را !  ( عباس خوش عمل کاشانی)


اساتيد گرامي و دوستان شعر ناب ‏,‌ تشكر كه  خوانديد .