صدای موج های زندگی

من صدای موج های زندگی را دوست می دارم زیاد

در تمام روزهای زندگی من موج را هرگز نمی کاهم ز  یاد

گر چه در طوفان شب دریای مواج دلم

پر شود از ماتم و غصه و غم

لیک دانم شب نخواهد بود هرگز زندگی

روز را خواهم  دید

و در ان روز به دریا خواهم زد دل را

آسمان خواهم چید...

من نگاه بیکران بحر دل را دوست می دارم

ولی

گاهی این دل همچو بیدهای مست

همچو شبنم در نسیم صبحگاه

لرزشی دارد که از سر غم است

لرزشی دارد که لرزاند تمام موج های ناب دریا را

لیک دانم قلب دریای دلم آرام است

و فقط در ساحل

کمی اما نه کمی بیشتر از کم

دل من می ترسد

و من آن ماهی خوشبخت

که دریای دل خود به درون دل خود حل کردم!

به چه زیبا بود دریا...

به گوارا بود دریا...