بیا آرش

بیا آرش

کنار سنگهای ِاین کهن تاریخ

و ُدر دامان ِ البرزم

به آواز ِ بلند می خوانم آرش را

بیـا آرش

صدا می پیچد وآنگه

یکی پژواک غر ّنده

به سان ِ شیر ِ در زنجیر ِ شب مانده

 بیا آرش

که دل در سینه ها  تنگ است

اجاق ِ خانه ها بی نور و بی رنگ وُ

 دل ِ همخانه از سنگ است

و َ دشمن بیشتر از دوست می خند د

نه تیری ،نه پر ِ سیمرغ وُ پروازی

نه آغازی ، نه دل را قصه پردازی

کبو تر پر پری هم

روی ِ بی آواز بامی

بال و پر خونین می رقصد

بیــــــــــــــــا آرش

کمان در دست و تیری آتشین در آن

که از آن نورمی ریزد

صدا از دور می آید به گوش

آرش. . . . . بیا . .آرش

کمان عشق را برکش