خیره در ماه تو را می نگرم

شام می آید و مهتاب به اوج

نور پاشیده سیاهی ها را

شبنم ماه

 به روی شاخه و برگ درختان جاری

قصه می گوید آب

رنگ مهتاب به آب

روح می افزاید

جنبش پاک نسیم

رنگ صلح است

به پرواز کبوترها باز

دور گشته است

همه تیرگی شهر از این شام سپید

هر چه صافی در آب

ریزش نرمی نور

از ماهتاب

بر گرفته همه سختی زمان را یک باد

زایش موج به دریای سپید

آنچه بنوازدم از نقش امید

همه جاری ز تو

سرشار از توست

هر کجا می روم و می نگرم

حس تو در آن جاریست

تو به زیبایی

پرواز کبوترهایی

همچو یک آب زلال

از تو سرگشته نسیم

هر چه را بینم و خوانم همه آیینه توست

هر چه زیباست

ز توست

من به هر شعر تو را می خوانم

خیره در ماه تو را می نگرم