آفرینش عشق

رقص آتش در میــــــــان ملکــــــوت بر زمیـــن سایه سنگیــن سکـــوت اشک از چشم خدا جـــــــــاری بود قصه هــــایش همـــه تکـــراری بود و خـــــــــــدا از ته دل آه کشیـــــد عرش از شـدت آهـش لرزیـــــــــــد نفس گرم خـــــــدا بر دل خـــــــاک خبـر آمـد! خبری وحشتنــــــــــــاک جنیــــان در تب و در تــــــاب شدند نقشــه هـــاشان همه بر آب شدند گفت ابلیس خدایـــــــا این کیست؟ سجده برخاک؟! بگو جریان چیست! و خـــدا گفت که نامش عشق است خاک کو؟ اینکه تمامش عشق است سخن از عشق شد آدم برخـــاست تشنه لب،جرعه عشقی میخـواست دل آدم ز غم حـــــــــــــــــوّا سوخت چشم ها را به لب حـــــــــــوّا دوخت عشق خندید و زمیــــن دورش گشت روز و شب بــــــا نفس عشق گذشت آتشــــــی بـــــــر دل خاکستــــــر زد آه! مجنــــــون بـه بیــــابــــــان سر زد نفس آخــــــــــــــر فرهــــــــاد و کوه کــــــــــــــام شیرین تلخ از این اندوه ... من نه از مــــــــــاه و نه از مریـــــخم زاده ی قلب همیـــن تـــــــاریــــــخم تنم از نــــــــام تـــــــــو گر می گیرد می درخشی و دلــــــــــم می میرد همچو بــــــــــــــــاران خدا می باری هر کجا می نگرم سرشـــــــــــــاری عشق بــــــر کامم عسل خواهد شد مثنوی از تــــــــــــــو غزل خواهد شد درد دارم که تــــو درمــــــــــان باشی بر سرم سایه و سامــــــــــان باشی غرق پاییـــــــــــزم و حزن انگیـــــــزم عطر خوشبوی بهـــــــــــــاران باشی من بــه دستـــــــــان تـو محتاج شدم تا که آرامش این جــــــــــــــان باشی چه شده؟ گریه چـــــــــــرا؟ آه! بخند چه کسی گفته که بــــــاران باشی؟ من اسیر غم عشقم تـــــــــــو بخند تــــــــــــــــو چرا در دل زندان باشی؟ از تـــــــــــو تا عرش خدا فاصله نیست می توانی خودِ ایمــــــــــــــان باشی سیـــب می چیـــــــــــنم و بر میگردم به بهشتی که تـــــــــــو در آن باشی پ.ن: به آتش نگاهش اعتماد نکن! لمس نکن! به جهتی بگریز که بادها خالی از عطر اویند! به سرزمینی بی رنگ، بی بو و ساکت! آری بگریز و پشت ابدیت مرگ پنهان شو، اگر خواستار جاودانگی عشقی! "مرحوم حسین پناهی" و *سپاس از نگاه سبزتان*