عزیززندانی

از فراقت حيرانيـــــم ای عزيـــــــــز زندانی جامه ای صبـــا را ده بس نيست پريشانی؟ گر به شوق ديـــــــــــدار يوسف نبی روزی ماه آسمان از شکر خاک زد به پيشـــــانی، گر تو پرده برداری از رخ ای نگــــــــــــــار من سجده ميزنیم ازعشق،سجده ی کهکشانی آيه هـــــــای قرآنی هيــــــزم حريفــــان شد پس کجـــايی ای ناجی ريشه شان بسوزانی روی تن تب سرد و قلب ها پراز خــــــــــالی خنده های اجباری گريه هـــــــــای پنهــانی استخــــاره را بس کن خير است که برگردی ما کويـــــــــــر سوزانيم تـــو نويد بــــــارانی در هـــــوای حواييم بگذر از گنـــــــــــــاه ما تـو بيا ببين غرقيم درغم پشيمــــــــــــانی تـا به کی ز هجرانت اشک و آه و شب گريه هم بيـــــا به اين خانه هم بگو که می مانی پ.ن: فانوس نگاهم را آویخته ام بردر... من منتظرم زیرا...گفتندکه می آیی "ممنونم از نگاه سبزتان"