سه‌راهِ مشعشع

تا که تنهایی را
در دواتِ خوش‌نویسی حل کنم...


درود بر استاد آرمین
زیبا قلم زدید
متفاوت و خاص خودتان
والبته کمی سخت برای تنبلهایی مثل من

جغرافیای خانه چه نمودی داره در کارهاتون
البته اگه کاشانک در نظر بگیریم واقعا هم مکان عجیبی هست
جنوبش یادآور شاه پر و غرب‌ش هم چه و چه

در شعر قبلیتون واژه فروهر فکر کنم گمراهم کرد و نزدیک بود که
با اتوبوس کذایی برم تو دره ولی بعد حس کردم ماجرا بهنگامه
و داستان خاک است و تمدن و کاشتنیها همان سیصد و چند دانشجو .
عجله نمیکنم ولی کدهای این شعر به نظرم روشن هستن

انکار پایان هم در مورد اهمیت و حتی ستایش پراتیک هست

با خوانش مجدد خدمت میرسم

مضافاً گُه بر گورِ هفت جدِّ هنر باد!

سلام بر آرمین آزاد که همواره استوار می‌رود راه سوم را (راه اول که از آن آمده و خیال برگشت ندارد، راه دوم بن‌بست، راه سوم آزاد راه به هر کجا به جز ...) (جالبه ایموجی هم : 3 :است خیلی سه شد)
اندیشه که همسفر و پای رفتنه و اهل ماندن نیست که اگر بماند نیست می‌شود، اگر همراه ببریمش رفیق شفیق... است اگر نبریم دنبالمان می‌آید و گاه گاه خودش را به ما می‌رساند و ملامت...


... به شکوفه‌ها به باران برسان سلام ما را


پ.ن: وقتی که پای آسمان در میان باشد شاید که چو وابینی خیر تو در این باشد

درودتان جناب الف ارجمند شاعر گرامی 👏🌼🤞💐✨🌸
بسیار زیبا و دلنشین🌿🙏🍻👏👏👏
قلمتان پایا🍃🍃🍃

درود برادر استاد اسدزاد اگر چند بار دیگر شعرتان را بخوانم فکر نکنم کد هایی را که در شعر گذاشته ای باز کنم
کلید شعر تان نسبت به کلیدهایی که در شعرهای دیگران است متفاوت تر و متمایز تر است اعتراف می کنم سرایش در این شعر یک اعتقاد و اندیشه بزرگ در ان نهفته است که من از آن بی خبرم اندیشه ای که مدام پیروزی قله های فراتر از ذهن دیگران را در سر دارد اینها را می نویسم اعتراف نامه ی خقیر است که هرگز نتوانستم کدی بگشایم
اما چیزی که متوجه شدم این بود هویت مرگ مولف که خواننده بتواند به اندازه ی درک خود به اندیشه تان راه سحر را پیدا کند

درود دیگر از خوانش دوباره شعر تان تصاویر و ترکیب ها ی بکر در ان دیدم که انگشت به دهان روزگار ماندم
اعصاب خیابان واقعا عالی ست
لیز در انزوابازهم بکر تر و جالب
هم خوابگی حلال
شاه پر از بیخ
چنبر زدن
اما چیزی که از این شعر دستگیرم شد تنهایی شاعر و بازی با چند واژه تنها
ودر انتها الف را استمداد کردن
آ را استمداد کردن
الف می تواند اول اسم الله باشد می تواند تخلص شاعر باشد
اوردن حرف دال
و چند واژه دیگر در تنهایی برای من جالب بود
پس جوهر این شعر برای نوشتن تنهایی ست
تنهایی در دوات حل کردن است
البته باید گفت حرف های بیشتری برای گفتن دارد شعری وسیع محور است
سپاس
اگر چیزی دوباره دستگیرم شد بر می گردم