طبعاً بی‌عنوان

درود اگر اینها را می نویسم در صفحه ی برادر ارجمندم جناب اسد زادنقد نیست بلکه می خواهم در صفحه ی ارزشمندشان چیزی نگاشته باشم
آن و این و لیکن
آن ضنیر اشاره دور که نمی داند
این ضمیر اشاره نزدیک که می داند
ولیکنی که یقه ی هم را گرفته اند
مگر درحرف ربط لیکن چه دانشی نهفته است که باید دست به دامان یقه ی دانستن و ندانستن شد
شاعر دراین چند سطر می گوید که ضمایر باعث دانایی و نادانی می شود البته باید گفت که این برداشت روانکاوی حقیر است شاید اشتباه کنم
ضمیر دوری که ما را به ندانستن می برد یعنی ما ا ز آگاهی و معرفت وحقیقت دوریم
وضمیر نزدیکی که ما را به اگاهی وحقیقت می رساند
پس ضمیر انسان هاست باعث گمراهی وضلالت حقیقت می شود وهم باعث دانایی
جدال بین این دوضمیر در اوردن حرف ربط لیکن و هوشمندانه در جای خود نشستن
اما چیزی که جلب توجه می کند شکل نوشتن انتر وعنتر است
ظاهرا در یک معنا هستند یک نوع میمون دم کوتاه وعجیب شکل است
وبر می گرد به شکل ضمایر نزدیک و دور
بقیه حرف حساب اصلی را به دوستان واستادان واگذار می کنم
اگر نقصانی بود مرا عفو بفرمایید
کوچک تمام نابیان اندیشمند محمدرضا آزادبخت
اردی بهشت 1404