سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید
منو کاربریاعضای آنلاینمعرفی شاعران معاصرانتشار ویژه ناب
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
♪♫ صدای شاعران ♪♫پر نشاط ترین اشعار۲- ...چرا !؟... ۳- حوالی تابستان ۴- پای در حلقوم ۵- ای مرد.حکیمانه 1 ۶- خدایگان ۷- زبان بی بیان ۸- زمستان ۹- ☄️ همراه موج☄️ ۱۰- برای نرفتن نیامده‌ام کانال تلگرام شعرنابتقویم روزچهارشنبه 17 ارديبهشت 1404
11 ذو القعدة 1446
Wednesday 7 May 2025 حمایت از شعرناب |
اشتراک گذاری این شعر
۲۴ شاعر این شعر را خوانده اند
ساسان نجفی(سراب)،سید محسن نصرالهی،فرشید به گزین،سید مرتضی سیدی،آرمین اسدزاد (الف)،محمد باقر انصاری دزفولی،عظیمه ایرانپور،عباسعلی استکی(چشمه)،سیاوش آزاد،جلیل میاحی،سیده نسترن طالب زاده،جواد مهدی پور،علی نظری سرمازه،محمدرضا آزادبخت،طاهره حسین زاده (کوهواره)،ابوالحسن انصاری (الف رها)،سعید صادقی (بینا)،میثم علی یزدی (آیت)،مرتضی میرزادوست،عارف افشاری (جاوید الف)،ابراهیم کریمی (ایبو)،نرگس زند (آرامش)،مسعود گرامی،فریباایازی روزبهانی
نقدها و نظرات
 ۲۳ ساعت پیش
سلام و درود شعرتان اپیزودهای رواییِ درنگ‌سویی دارد. ولی طولانی‌گفتار است و منم که اکنون به ضیقِ وقت و فصلِ امتحانات مبتلا . بعداً ان‌شاءالله به شرط عمر دقیق می‌خوانم سلامت باشید و شاد  دیروز
درودتان و تقدیم ادب نخستین باریست که میهمان اثار ارجمند و پیج خجسته ی جناب عالی هستم، با اجازه ی اساتید گرامی، صاحب محفل، صاحب قلم و اندیشه، چند خطی تقدیمی در باب این شعر فوق العاده و این میدان نبرد هستی شناسانه مینگارم.. پیشاپیش از اغلاط املایی، دستوری و نگارشی، نقصان عرایض و.. پوزشخواهم! . اثر پیش رو، بر مبنای استعارات خشن،مردانه و فلسفی سروده شده است. تکه های بدن انسان، تصاویر اپوکالیپتیک و گفتمانی مقاومتی، یکی از دلایلی بود که واکاوی این سرایه ی ژرف را بانی شد..مفهوم ازادی و تقابل ساختارهای سرکوبگر.،،لایه های پنهان هستی شناسانه خشونت،جسمیت و امور تراژیک جهان پسامدرن را در خود دارد، نخستین و بارزترین فحوایی که در خوانش سطرهای ابتدایی این اثر بدست میدهد، اگزیستانسیالیزم و طغیان سوژه ی آزادست، سطرهایی چون، ورم کَرده، وریدانم را میبرم، می درم. و.. Übermensch یا ابرانسان را با نفی ارزشهای کلیشه ای و با خلق ارزشهای نوین، در آیینه ی اِله نشان میدهد.. این کنشگری نوعی بازافرینی جهان در مجرای اراده و قدرت است... عبارت برجسته و زرین، _ من برای نرفتن نیامده ام_ عشق به سرنوشت یا Amor Fati را به مانند یکی از شروط رستگاری میپذیرد.. در ارتباط با نگاه سارتری شعر،و آزادی مطلق، اساسا در جهانی عاری از ادعاگران ضعیف و نابود شده، سوژه در شعر، محکوم به ازادی کاملست، پل ساختن از استخوان، مسئولیت وجودی ازادان برای عبور از حداقلها، استخوان: با عنوان نماد نحیف بودگی، شکنجه و شکنندگیو... را در خویش دارد... شاعر با گذار قدرتمند از بی بنیگی،: بی اصالتی، بی ریشگی و بی اخلاقی حنجره ی بیتار را ترسیم میفرماید که نماد تناقض ذاتی آزادی در بزنگاههای تاریخیست، بدین منوال سوژه محکوم به بیان است باری زبان ذاتا خیانتگر و تنوع طلب.. تکرار جمله ی: چپ بر میخیزم و راست میپیمایم، طغیان سیزیفی شاعر در برابر پوچیست،شاعر در ادامه با واژه ی لعن زمین،زیبایی تراژیک را دیکته نموده و سوژه را با نگاه اساطیری مصور میکند.. پدیدارر شناسی بدن زخمی، در سطور پسین، مرلوپونتی و بدن شاعر را به تمثال زیست_جهانی مقدس مطروح میکند، بدن شاعر نه ابژه ای مکانیکی که محمل تجربه ی زیستنست.. مفصلهای کبود و خون جگر، مرزی از درون و برون را از هم میپاشند و هستی چونان امری فیزیکی مصور میشود. زالوها به دلمه ها میرسند: زالوها بازافرینی تمثیلی افراد فاقد هویت موجه،شکست خورده از خونی برتر و دنباله رویان جنگ میتواند باشد، و تعامل بدن ابرانسان را با جهان، از طریق لمس، زخم و درد شرح میدهد ، ،، در ادامه زلزله به مثابه ویرانگری لویناسی عمل میکند،سوژه های فانی را به گروگان میگیرد و در حدود بدرود گفتن به چندش افرینی حضورشان در بزمی توتالیتاریسمی،اخلاق مسیولیت در برابر دیگر افراد جامعه را گوشزد میکند بدن زخمی در شعر، به عرصه ی مقاوت سیاسی تبدیل میشود، لایه ای سرخ لخته، نمایاندن اسیب پذیری و هذیان ناهنجاری جسمی را به چالش میکشد... انچه در این اثر ژرف و بلندجایگاه تز لحاظ اندیشه، قابل دریافتست، پساساختارگرایی و گفتمان قدرتست، نهادهای انضباطی مانند بیمارستان، مدرسه و زندان، در ارتباط با واژگانی چون سنگهای خرد و زالوها، موجودیتددارند که ابژه ی نظارت و انضباط بدنی را یاداور میشوند، ریسمانی که شاعر از وریدان میبافد، سیاستی میکرو و به شدت نفوذ گر در بافت سروده است،، و لب فرو بستن مردگان، ارجاعی واضح به سکوتهای تاریخی و گفتمانهای مسلط دارد که نیازی به عرض بیش نیست.!.. شعر با تصویر زلزلهای بی بنیه، ماشینهای جنگ را ترسیم میکند و این ارتسام قید سلسله مراتب را بر جسم و جان قرار میدهد... دز ادامه، عبارت خون جگر، نوشنار شناوریست که میتواند اواگر تقابل دوگان زندگی _ مرگ باشد و دلاوری محض و شجاعت ذاتی،گزیدگانی در ذهن شاعر را هایلایت نماید.. صنعت فرهنگی نهفته در اثر پیش رو، از همهمه ی هیچان به همه اوج میگیرد، سوژه ی فانی را به مصرف کننده ی منفعل تقلیل داده و امری نابهنگام را در این هنگامه جست و جو مبکند.. شاید رهایی بخشی واپسین و ابدی، از انچه بنا بر اخلاق و یا مماشات میتوان بدان مقید بود! رقص جادوی جاده، رهایی از تک بعدی نگری عوام، ترکیبی از نمادهای سیاسی و هنری و اتوپیایی در زمانهای اینده است... عبارت سکوت بی سکون، اشاره ای به سیستمهای تکنوکراتیک و یا اواها و آهنگهای خاصی میتواند باشد.. ، واژگان لجن و مرگ، بازتاب سائق زوال و موت هستند، در تقابل با اروس، قرار گرفته و با بدرودگری زالوها، روانرنجوری را زیرپا میگذارند... به نظر بنده میتوان ابژه ی تهوع فلسفی و مرزهای اَبدان مقدس و ازمنه ی مقدس و اماکن مقدس را نیز روشنگر باشد... این شعر یک کنش فلسفی ژرف، التقاطی از متافیزیک و جسم، نفی دیالکتیک بردگی، و طرح ابرانسان نیچه ایست و هویت بازماندگانی مقدس و اسرارامیز را به تصویر میکشد مستفیض شدم از شعر پرمایه و سبزتان گرانمهر. ماخذ: نیچه /اراده ی معطوف به قدرت فوکو / تاریخ جنون ژولیا کریستوا / قدرتهای تهوع لویناس /کلیت و نامتناهی گری / سربلند و پیروز و کامروا با تحیات و مهر  ۷ ساعت پیش
درود اگر به موجودیت اثر نگاه کنیم تعدادی پیامدهای فراروانشناسی مرتبط با گریز ناپذیری روبرو هستیم شبیه تگرگ ومیخ باریدن و قوزک را به آعوش کشیدن و خراش را به مفصل های کبود و خیز صخره های بی نام در این عناصر که هر کدام سوژه های جداگانه ای هستند برای موجویت و قویت اثر باید گفت این سوژه ها یک سوژه ی دونیم شده ای هستند بخشی را در موجویت ناخودآگاه در وهله ی اول بیگانه می سازد البته باید گفت اساسا تنها راه خروج سوژه از این بخش همین دو نیم شدن سوژه است که ناخوداگاه را پشت نقاب سوژه آشکار می کند پشت نقاب سوژه سخنی که می تواند منظور خود را به دیگری بفهماند واظهار شدن این گفتاریعنی عمل گفتن تنها اورا خطاب قرار می دهد حال او کیست و چه کسی می تواند باشد این همان چیزی ست که در شعر قبلی تان گفتم تاریخ انقضا شعر حال اگر او فراتر رود بدین ترتیب سوژه منجر به ترکیبی غیر قابل برگشت از میل وزبان و ناخودآگاه درون می شود واینجاست که او در درون شعر هویتی کاملا مستقل پیدا می کند که ان را به بعد ساختاری آن حول نظام دلالت کننده اش می برد پس نقطه ی آغاز ما در این شعر تفاوت میان نیاز میل و تقاضا ست تفاوتی که میل ناخودآگاه سوژه را به نحوی خاص ساختار بندی می کند یعنی میل خودرا در ارتباط با دیگر عناصر سازماندهی می کند که در راستای اثر عطف به ماسبق تقاضا بر نیاز است در کل می توان گفت سوژه ها در این اثر بر اساس قصدمندی نیاز که به موجب ان ابتدا میل خود را بصورت میل میل دیگری تجربه می کند و در مرحله ی ارتباط با دیگری با میل خود اثر مواجه می کند سوژه می توتند از رانه و غریزه خود آگاه شوند که نیازمند رضایتمندی دخیل در خود اثر است اگر نقصانی بر من واین سطور بود ببخشایید باقی تحلیل را به استادان ودوستان می نهم اردی بهشت ماه 1404 محمدرضا آزادبخت  دیروز
درود بر شما..زیبااااست..  
 دیروز
دندان‌هایِ سبزِ نیشم قیامِ سبزیده‌ها را فرومیخوابانداین هم از این... درودبر استاد عزیزم 🍓🌹🍎  دیروز
آه ای اسفندیار مغموم!ترا آن به که چشم فرو پوشیده باشی سلام جناب اسد زاده حضورتان مغتنم است  دیروز
سلام علیکم و رحمت الله و برکاته ترجمه آیه 100 سوره مبارکه نساء: «و هر كه در راه خدا هجرت كند، در زمين اقامتگاه‌هاى فراوان و گشايشها خواهد يافت؛ و هر كس [به قصد] مهاجرت در راه خدا و پيامبر او، از خانه‌اش به درآيد، سپس مرگش دررسد، پاداش او قطعاً بر خداست، و خدا آمرزنده مهربان است.» در سیر سلوک و یا بعد معنوی رفتن، رسیدن است اما در بعد مادی رفتن بسیار ممکن است به نرسیدن و برگشتن و ... ختم شود پس قبل از رفتن نیاز به تامل و تفکر و تدبر درباره ماندن، رفتن، مسیر و مقصد و ... دارد تا اینجا مشخص شد پای در حلقوم کردن ممکن است به خفه شدن طرف منجر نشود و چه بسا پای رفتن را از ما بگیرد  و برای رفتن فقط پاشنه فلزی کفایت نمی‌کند و شاید جوشن هم کفایت نکند  حنجره‌‌یِ بیتار را اما یارایِ یک ندا هم نیست حتی تنهاتر از همیشه تنم را می‌کِشانم باز هم. تنها، تنهاتر، تنهاترین؛ تنهاترین آنجا ست که فقط امید به خدا می‌ماند و از همه کس و همه چیز ناامید می‌شویم ترجمه آیه ۳۲ سوره مبارکه لقمان: «و هرگاه که (دریا طوفانی شود و) موجی مانند کوهها آنها را فرو گیرد در آن حال خدا را با عقیده پاک و اخلاص کامل در دین می‌خوانند و چون باز به ساحل نجاتشان رساند بعضی بر سبیل قصد (طاعت و شکر خدا) باقی مانند (و بعضی به کفر شتابند) و آیات ما را انکار نمی‌کند جز آن کس که غدّار و عهد شکن و کافر و ناسپاس است.» دیروز
سلام و درود فراوان استاد بزرگوار فروفِتادن دگر هیچ در من فرونمی‌ریزاند چپ برمی‌خیزم و راست میپیمایم فراخاستن نیز هیچ فرانمی‌آورد در من زالوها هم که رسیدند به دَلَمه‌ها آخر چندشِ بزم‌شان را بدرود می‌گویم...  دم شما گرم  دیروز
سلام بزرگواربسیارعالی و زیباسرودی بود قلمتان همیشه نویسا باد درود .درود درود
 دیروز
درود بر شما
 دیروز
درود جناب اسدزاد عزیز و گرامی بسیار زیبا سرودید احسنت بر شما  دیروز
درود جناب اسد زادهزیباست
 دیروز
درود بر شما جناب اسد زاد گرامیناب و با مفاهیم عالی زنده باشید به مهر
۱۳ ساعت پیش
درو د برادر برای این اثر نظرم را نمی نویسم چون می دانم بر آشفته می شوید  ۱۱ ساعت پیش
درود بر شمامانا باشید
 ۹ ساعت پیش
درود ها زیباست
۸ ساعت پیش
درود جناب بنده یک روانکاوم و تمام دوستان و دشمنانم را روانکاوی می کنم از طریق تناقض ها به نتیجه می رسم روی اثرتان دارم فکر می کنم هیچ وقت من اهل بی ادبی و توهین به کسی نیستم از من ودر شان من نیست اگر مکدر خاطر شدید عذرخواهم  ۵ ساعت پیش
سلام و عرض ادب جناب اسدزاد بزرگوار زیباست و ارزشمند درود بر شما
 ۵ ساعت پیش
بکارگیری واژگانی چون هیچیدن (یا هیچاندن به منزله قبولاندن پوچی به دیگری )شعر را به مرتبه بالاتری ارتقا میدهد هر شاعر خواه ناخواه دغدغه های ذهنی خود و حالات درونی اش را شرح میدهد که از این نظر شما شاعری حقیقت گو بمعنای بروز دهنده درد حقیقی شناخته خواهید شد اما این گفته از افلاطون را به یاد آورد که میگوید هیچکس به اندازه کسی که حقیقت را میگوید مورد تنفر واقع نمیشود درود
 ۳ ساعت پیش
سلامم را پذیرا باشیدبه راستی که چنین است که می‌فرمایید اما چه باک؟! سپاسگزارم از حضور گرمتان تا دیدار بعدی بدرود ۳ ساعت پیش
سلام استاد عزیز سعدی علیه الرحمه همداستان با شما فرموده به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل... بنابراین در جواب کامنتتان بداهه در جهت سعی بر انجام توصیه استاد نوشتم: من تو رفتی هیچ پ.ن: گفتم احتمالا دیگه اونجا رو نمی‌بینید اینجا هم نوشتم که ملاحظه شود  ۲ ساعت پیش
درود وعرض ادب واحترام شعری فلسفی وعالی وچقدر زیبا بیان شده 👏👏👏 چندین بار خوندم وهر بند گویای دردی نهفته است که درسکوت فریاد میزند .. حنجره‌‌یِ بیتار را اما یارایِ یک ندا هم نیست حتی تنهاتر از همیشه تنم را می‌کِشانم باز هم.. چقدر این بند رو با تمام وجود حس کردم ... گاهی ی بغض تو گلوت گیر میکنه وحرف هاااا در درونت فریاد میزند اما انگار که سالیان سال لال بودی وتوانایی آه کشیدن هم نداری .. به هر حال اشعارتون به دل مینشینه هر چند باید چند بار خونده بشن .. همیشه در اوج باشید وبدرخشید .. زالو ها هم دنیای کثیفی دارند.....وهمین عذاب برایشان کافی ایست ..
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
|
نقد و آموزشنظراتمشاعره
کاربران اشتراک دار
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
|
||||||||||||||||
شاعر درخواست نقد دارد
ارسال پیام خصوصی
سیاوش آزاد
شاهزاده خانوم 
فریباایازی روزبهانی 
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
جالب و زیباست