غزل و رباعی

دو غزل و يک رباعی از مهدی ملکی الف


خوشحالی

آخرش عطر تنت جان مرا می‌گیرد
شوقِ عشقت غمِ پنهان مرا می‌گیرد

با تو دریای خروشانِ دلم آرام است
ساحلت سختیِ طوفان مرا می‌گیرد

دائما با تو بهار است کنارم بانو
بودنت فصلِ زمستان مرا می‌گیرد

باش تا باعث خوشحالیِ قلبم باشی
دوری‌ات چهره‌ی خندان مرا می‌گیرد

مرهمی نیست در این خانه ولی می‌دانم
بوسه‌ات دردِ فراوان مرا می‌گیرد



غرقِ احساس

کاشکی لمس کنم چهره‌ی زیبای تو را
حس کنم لذت پر شورِ تماشای تو را

غرق در گرمیِ آغوش تو باید باشم
یا که احساس کنم بوسه‌ی لب‌های تو را

باش تا دور کنی موجِ غمت را از من
تا بفهمد تن من ساحل دریای تو را

باز مضمون غزل‌های پر از عشق منی
تا جهان درک کند شاعر رسوای تو را

تا ابد همدم من باش که با اشعارم
غرقِ احساس کنم یکسره دنیای تو را



بهشت من

زیباییِ سرنوشت من در خود توست
در کل جهان بهشت من در خود توست

از عشق همیشه مثل من لبریزی
مانند منی، سرشت من در خود توست


شاعر: مهدی ملکی الف