من آتشم

 

شهریوری هستم ولی از نسل آبانم!
سوزنده و سرخم چرا همرنگ بارانم ؟
 

من آتشم ، خاکستری رنگم ،  پر‌ از دودم
دودم به چشمت می‌رود یکروز ، میدانم!

آری زمین گرد است و میچرخد به نفع تو
از سود و کسب روزی ات دیری ست حیرانم!

یا عاقبت دیگر به آن معنای قبلی نیست
یا من عجول و خسته گشتم ، را نمیدانم

خون خورده ای افعی شدی در آشیان من!
من بی طمع بودم ولی امروز دندانم!

یا میدرم یا میدری یا می روی بیرون
یا من روم پیش خدای آسمان مانم!

این ذلت و این علت و این پرسش و پاسخ
حرکت نمود از مبدأ ش این لطفعلی خانم!

از سمت آذر بایجان و ساری و سمنان
دیگر نمانده آنچنان نزدیک کرمانم!

سر مست عشقم تا ابد هر چند هم کوتاه
تا آخرین قطره ز خونم مرد میمانم!

من خانه ام را خالی از نامرد خواهم کرد!
حتی اگر قسمت شود هر شب دهم جانم !.

 

 

 

امید امام وردی ( ماهان )