فردای دلتنگی

دلهای همچون آفتاب از چهره هاپیداست
هر شبنمی لغزیده بر گلبرگ گل  زیباست

از چشم بارانی بخوان اسرار پنهانی
فرقی ندارد این که فرهاد ست یا لیلاست

ارکان این هستی چنان پیچیده در یک آن
آغاز و پایان جهان قطعا همین دنیاست

فردای دلتنگی کمی آواز می خوانم
دستان همّت در جهانم این چنین بالاست

در مرگ هم  فریادها آرام خوابیدند
تصویر استدلالِ ،من هستم" چنین گویاست

اندیشه ی سیمرغ بودن در جهان کافی ست؛
تا قافِ جنت  می پرد آن کس که چون عنقاست