در آیِنه

تو کیستی در آینه‌ام در تجسمی
پیداترین شدی که نگویم چرا گمی
...
تو کیستی که باعث آرامشم شدی
هرچند عاشقانه دچار تلاطمی
...
هر زمزمه سکوت مرا می‌بری به اوج
تا شعر می‌شوی و در اوج ترنمی
...
در گفتگوی ساکت من با نگاه تو
با هر نگاه عاشق من در تکلمی
...
در انعکاس بغض بزرگم در آینه
تصویری از  حضور وسیع  تبسمی
..‌.
اندوه بی‌صدای مرا درک می‌کنی
با رنج صادقانه‌ی من در تفاهمی
..‌.
در بغض من که می‌تپد از موج حادثه
طغیانگر تبلور غم‌های مردمی
..‌‌.
حالا که قلب آینه‌ام پر ترک شده
مرهم‌گذار زخم من از هر تهاجمی
.‌‌..
تو کیستی غریبه‌ی تنهای آشنا
در آینه حقیقت دور از توهمی
.......

 

شبنم حکیم هاشمی