مرغ غزل

مرغ غزل
اینجا برای دردهایم جز تو مرهم نیست
زیبای من دلشوره های عاشقی کم نیست 
هر بار گفتی زندگی کن تا شقایق هست
تا روید از خاک زمین نیلوفری غم نیست
تا کی پر پرواز از مرغ غزل گیرند
در آسمان خاطرم یک شعرِ تر هم نیست
باید که طرحی نو برای عاشقان انداخت 
وقتی به کوی دلبران یک چشمِ مَحرم نیست
کور و کرند انگار اهل این دیار از عشق
مرده دلاشان چاره جز عیسی بن مریم نیست
حرفِ دلِ عشاق را شب نامه ها دانند
هنگامِ روز اینجا برای عشق پرچم نیست
مطرب نمی خواهد دگر غربت سرای دهر
در سینه درد و بر زبان جز ذکرِ ماتم نیست
شاید دوباره سرزند خورشیدِ مهر از شرق
وقتی نشان ِدوستی در غربِ عالم نیست