من از چشم تو افتادم

سرم سامان ندارد بی تو با پیمانه همزادم
می‌آیی، شانه‌هایت می‌رسد روزی یه فریادم

کنار تکه های قاب عکست با خودم گفتم
تو از دست من افتادی من از چشم تو افتادم

گمانم عاشقی در جان من یک درد موروثی ست
که از درد جهانسوزش نمی گفتند اجدادم

مگر با مرگ پایان یابد این اندوه بی پایان
شبیه برگ پاییزم که تنها دلخوش بادم

اگر این بغض بگذارد مرا امشب به حال خود
تو خواهی دید قدر طاقت یک مرد استادم

نسیم سحـــــری
نرگس سلمانیان