شماره‌ی ۷۱

بند اول اگععع حافظه‌ام خوب یاری کنههه... قبلا به عنوان یه شعر کوتاه پست کرده بودی... که تصویرسازی قشنگی توشععع... و حس می‌کنم اونقدر توی این تصویر و حسش غرق بودی که دلت می‌خواست بیشتر در موردش حرف بزنی سر همین ادامه دادی...

در کل زیباست و جذاب... با وجود اینکه قلمت به شدت رو کار می‌کنه... و داره به سمت تکرار می‌ره...
کاری به هماهنگی محکم داشتن یا نداشتن بندها ندارم...

بعدِ رفتنت
از کسی که عاشق بود
به دیوانه ای بدل شده ام
که پرستار
«شب بخیر» را
با قرص های مختلفی
به او یاد آوری می کند!
اما چه فایده
وقتی که خواب قرار ست
روزی
همه مان را ببرد!

درود بر جناب رجبی ارجمند
نظر شاهزاده خانوم هارو خیلی جدی نگیرید
موفق باشید

درود بر حسام نازنین
بسیار تامل بر انگیز و عمیق
مرحبا


منم یه نسخه برای این حوالی ها دارم
...سمبوسه...
یه نسخه ازش بگیر شاید افاقه کرد

آفرین بر هستی و اشعار شما
شاعر شیرین سخن گلبار ما

با احترام به محضر استاد حسام رجبی

شعر «شماره‌ی ۷۱» از شما با استفاده از تصاویری زنده و باریک‌بینانه، تاثیرات روحی و روانی ناشی از فقدان و دلتنگی را به‌خوبی نمایان می‌سازد. ابیاتی مانند «بعدِ رفتنت از کسی که عاشق بود، به دیوانه‌ای بدل شده‌ام» عمق احساس را به زیبایی منتقل می‌کند. استفاده از عناصری چون «چراغ قرمز» و «هذیان گویی» نیز هوشمندانه و نمادین است.

آرزوی خوشبختی و موفقیت برایتان:
با احترام فراوان به قلم شما قدح

درود. بسیار زیبا و منسجم. خصوصا بند اول. بند اول یک سر و گردن از بقیه شعر قوی تر بود البته این سلیقه من است و ممکن است درست نباشد فکر میکنم به دلیل پارادوکس موجود در آن باشد. راستی به نظرم بیماری هذیان را میتوان با مرض هذیان عوض کرد. حس می کنم بار معنوی شدید تری دارد. کما اینکه در حالت عامیانه وقتی میخواهیم شدت را عنوان کنیم مرض را به کار میبریم جدا از اشتراک صدای ض/ذ، بین هذیان و مرض.

درود
مثل همیشه
زیبا و دلنشین
سروده اید
⚘⚘⚘⚘
رقص قلمتان ابدی