پارادوکس

سلام
بعله ...شاهزاده شعر ناب
درست میفرمایید .
د. حقیقت شعری بود در به رخ کشاندن تضاد هایی که در آفرینش‌ ما است.
دو سه جا هم سعی کردم در ابتدای شعر روتین را بشکنم تا حواس خ‌آینده بیشتر جمع شود
مثل گاو پوشیدن
و جیغ گفتن.
شاید این دو تا کمی برایتان نامفهوم بود.

سلام استاد عزیزم
قدم روی چشم من گذاشتید.

سلام
چه دقیق خوندین
افرین
از تعریفشان متشکرم
بعله کمی دست و پایم بسته بود برای رعایت فرم شعر
در مورد ا‌ول
نمیدونم، چرا میشه الان دق کرد برای کاری که قبلن اتفاق افتاده
ولی خوب میشه اینجوری هم درستش کرد که به دل دوستم بنشینه
......آدمم دق کردم از بس که همیشه دیر شد
/_//'/_//،/_//،/_/
جمله‌ی زیر را چگونه میبینید
////اگه بهت بر نمیخوره تشریفتون رو بیارید/////
یه جمله ی اعتراضی و با کنایه و نوعی بیان خشم است
/////میشه ازتون خواهش کنم ساکت شی/////
اینها همه نشان دهنده خشم است نسبت به مخاطب
نمیدونم چقدر شما باهاش آشنایی ولی در گویش مادر من زیاد است.
به هر حال خیلی دقیق خوندین و من کیف کردم که باعث دیتیل شدنتان شدم.
واقعن افرین
از من این همه دقت و دانش بعیده.
افرین

درود اولا معذرت میخوام بابت جسارت های گاه و بیگاهم امروز به قول معروف رو فاز نقد بودم😂🤦 درباره اینکه گفتید آیا نمیشه دق کرد برای اتفاقی که قبلا افتاده اتفاقا این اصلا از نظر منطقی مشکلی نداره. اگر دقت کنید من گفتم که این مورد «دق میکنم از بس که دیر شده» مشکلی نداره چون «شده» دلالت میکنه که اثر رویداد باقی مونده؛ مثلا اگر من بگم ظرف ها شسته شد، دلالت بر شسته شده باقی موندن ظرفا نمیکنه اما اگر بگم: ظرف ها شسته شده است یعنی هنوز شسته باقی مونده. اما دومین مشکل قید «همیشه» است:
دق میکنم، بسکه «همیشه» دیر شد
اصلا ترکیب «همیشه دیر شد» از نظر نحوی اشکال داره و لو به کار بره توسط عده ای؛ بلکه باید به شکل استمراری بیان بشه: همیشه دیر «می شد» یا همیشه دیر «می شود». و وقتی کنار فعل «میکنم» هم قرار میگیره این ناهنجاری شدید تر میشه‌. اما اگر یکیش اصلاح بشه مثل این:
آدمم دق کردم از بس که همیشه دیر شد
خیلی بهتر میشه. من معتقدم وجود مشکلات دستوری در شعر اگر منجر به اشکال در فصاحت نشه تا حدی قابل تحمله. مثلا این مورد از فرخی یزدی:
ماه اگر حلقه به در کوفت، جوابش کردم
درستش اینه:
ماه اگر حلقه به در [می] کوفت جوابش [می] کردم
اما شعر فرخی یزدی خیلی زیباست و رساست و به نظرم میشه ازین اشکال صرفه نظر کرد.
درباره جمله «میشه ازتون خواهش کنم ساکت شی» راستش شاید در محاوره مقبول باشه ولی در نحو استاندارد ابدا قابل قبول نیست. یا «میشه ازتون خواهش کنم ساکت شید» یا «میشه ازت خواهش کنم ساکت شی»؛ فعل و فاعلش (یا مسند) باید از نظر جمع و مفرد و مخاطب یا غایب بودن منطبق باشن مگر درباره جمع اشیا یا کلماتی ذاتا بر جمع دلالت دارن (مثل مردم آمدند).
حالا من میگم اگر شما در شعرتون در اون مصراع از ضمیر «شما» استفاده میکردید و بعد میگفتید چشمانتان هیچ اشکالی نداشت.
معذرت میخوام اگر دگماتیک برخورد میکنم به خدا اینجور آدمی نیستم و خدای ناکرده قصد جسارت ندارم ولی پر حرفم و کله شق🤦🤦🤦🤦

من کاملا فکرتان را دوست دارم
واقعن میگم
ابدا
حرف درستی هم می‌گویید
ولی یکم ....فقط یه ذره .....در مورد دوم با هاتون مخالفم چون میخوام چیزی رو که میگم شعر کنم و برام حس خوبی داشته باشه.
نمیتونم بگم شما هم قبولش کنین.
ولی فک میکنم آوردن اول مفرد و جمع با هم نوعی پارادوکس هست و طعنه و کنایه داره.
البته منظور من این بود
شاید هم نباید آوردش
اینکه گفتین شعر فرخی از من بهتر بود دلم گرفت

درود مجد. به جااااان شما منظورم این نبود شعر فرخی از شعر شما زیباتره یا اصلا بخوان مقایسه کنم. اتفاقا برعکس. گفتم مصراعتون قشنگه: «آدمم دق کردم از بس که همیشه دیر شد» منظورم این بود که شعر شما مثل شعر فرخی زیباست به همین دلیل ازون مشکل قید «همیشه» میشه صرفه نظر کرد درست مثل مصراع فرخی.
اتفاقا مقصود فضیلت شعر شما بود...کما اینکه من خودمم ازین اشکالات تو شعرام زیاده مثل این:
شریف! من نه حریفِ رهِ بلا بودم
بشد هر آنچه که باید شد و چه میشد کرد...
درستش اینه که «...هر آنچه که باید [می] شد»
راستی این مورد که گفتید میخواهید با ناهنجاری زبانی پارادوکس ایجاد کنید...به نظرم کلیت ایده قابل قبول است و عالیست. من خودم دوست دارم این کار را به عنوان عنصر سبکی در شعرهایم انجام دهم (یکی از شعرهای جنجااالللی ام در این سایت به نام «عمده فروشان شرف» همین ناهنجاری ها رو عمدی استفاده کرده بود).

سلام و درود
ممنون از لطف شما دوست خوبم

سلام
چقدر خوشحالم که شعر را خواندید
و فک کنم گاو میپوشم باعث شد شما در این مورد بنویسید
کاملن با نظرتون موافقم
و به هیچ ‌جه کار پسندیده ای نیست
گرچه یکی از هدیه هایی که همیشه دوست دارم بگیرم چیز های چرمی است
ولی حتمن از این به بعد نهایت تجدید نظر را میکنم.

دوست خوبم سلام
خوبین
ممنون از اینکه قابل میدانید

دوست خیلی خوبم
ممنون از شما
کاش برامنظرتونو بنویسی

سلام
خدارو شکر پسندیدی.
قربونتون

قدم روی چشم من گذاشتید