بی تو

بی تو هر شب من و ستاره شماری
پُرم از گریه مثل ابر بهاری

بی تو بی خوابی و من و باده
بی تو چشم من و در و جاده

طعم غربت چشیده ام بی تو
درد هجران کشیده ام بی تو

بی تو خوابم نمی برد یک شب
بی تو من زار می زنم در تب

بی تو من بودم و دل اما تنگ
مثل آیینه ، همنشینی سنگ

بی تو من بودم و صبوری! نه
می توانم من از تو دوری؟ نه

بی تو فریاد بی صدایم من
بی تو آن درد بی دوایم من

بی تو من آتشی که خاموشم
بی تو من قصه ای فراموشم

بی تو شعر نگفته را مانم
راز در دل نهفته را مانم

بی تو فریاد منتهی خاموش
ظاهر آرام سینه ام در جوش

شاعرم بی تو شعر هایم گنگ
ماهی طبع و مانده ام در تنگ


بی تو روزم چو شام دیجوراست
بی تو چشمم همیشه بی نور است

  روزی از روزهای بهاری
دانم آید ز دور سواری

پیک یار است و نامه ای در دست
می  نخورده منم ز شوقش مست

اشک شوقم ز دیدگان جاری
طی شود روزگار غم باری

باز هم با تو می شوم همراز
قصه ای با تو می شود آغاز