وقت آن است

وقت ان شد که دگر برخیزم

 

و ببندم چشمی را که به دیدار تو می گرید

 

ودلم را بسر کوچه برم

 

تا که ارام شود ازغم بی تابی تو

 

وقت ان شد که نفس ازنفس خویش کشم

 

و بیندازم دور

 

ان نیازی که تسلای وجودم دارد

 

از هجوم تپش خواهش بی تاب دلم

 

وقت ان شد که به بیراه روم

 

تا که در راه نبینم نفس خسته ای از جنس بلور

 

که شود همره من در این راه

 

وقت ان است که تنها باشم

 

تا که در تنهایی

 

بر مزار دل خود نقش زنم

 

خاطراتی که مرا برده ز یاد