هَمدَمِ عشق

آنکه دلش ذوق کُنَد بیشْ عشقِ من است 
نَپُرسیده هَمان استْ اَبَدَش تَصدیق کُنَم
هَمدَمِ عشق! مَنِ عاشقْ با توْ زِنده هَمانا
قَلبْ چه گویدْ تو گُواراْ از پیشْ تو مُدارا
نَقض مَکُن! دله منْ با توستْ سُرورَش
هم پِرگارِ وجودمْ آن خویشْ عشق تویی
عِشقْ تو فُزودیْ تو بِدانیْ  تو بیایی
چه اِبراز کُنَم آخَرْ دلیل است تو بیاری
به قَصدِ آن لَبِ خَندانْ مَنْ تو دِلتَنگم
غَمی گر خاطِرَت دیدیْ مَنْ زُدودَم مَنْ
به شَرطِ عشقْ گر این عاشقْ تو گیرایی 
بِخواهَش توْ شَوَد هَمراه و یارِ دِلتَنگی 
حُضورَش گوْ چِنان عاشِقْ که گویی تو
به یک جِلدَشْ بِجا حتیْ قَسَم خوردی
زِ دَستِ خویشْ مَران آخَرْ خُداوَندَت 
سلام عشقْ بِبایَد گُفتْ مَنْ خُداوَندَت
بِجو  روشَنْ  تو عاشِق شوْ نمایان است
نَشی مَحرومْ شِنیدَم عِشقْ گُریزان است
دِلَم هَر جاْ تو هستی توْ تو را خواهَم
چو گُم کردم نِشانَت راْ خُدا!خواهَم