سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 2 آذر 1403
    21 جمادى الأولى 1446
      Friday 22 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        جمعه ۲ آذر

        صیاد زمان

        شعری از

        حامد شریفی(عرش)

        از دفتر زندگی نوع شعر دلنوشته

        ارسال شده در تاریخ پنجشنبه ۱۶ خرداد ۱۳۹۲ ۱۹:۰۱ شماره ثبت ۱۳۳۴۳
          بازدید : ۱۶۶۳   |    نظرات : ۱۷۱

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر حامد شریفی(عرش)

        صیاد زمان
         
                     
         
        روزی در پس ِ مرغ عشقم نشستم
         
        به او امید میدادم که هستم
         
        ناگهان پرسید ز ِ من با آهُ ناله
         
        چرا تنها در این قفس نشستم
         
                     
         
        خدایا مگر من با او چه کردم
         
        که این گونه زندانم بکردند
         
        نه    تو تقصیری نداری
         
        خودم کردم که لعن ِ خود بکردم
         
                              
         
        بگفتم تو تمام جان من باش
         
        هم دم ِ تنها غم ِ تنهاییم باش
         
        من که با تو مونس بگیرم
         
        تو هم مانند من هم مونِسم باش
         
                               
         
        بگفتا من که خود مونس به داشتم
         
        روزهای ِ با او که قفس نه داشتم
         
        تو جدا کردی ز ِ من و مونس
         
        چطور خواهی که من دوستت به داشتم
         
                              
         
        ناگهان دل ِ صیاد نالان شد
         
        حافظ آورد وُ یک فال شد
         
        ز ِ جواب فهمید رهایی به آزادیست
         
        آزاد شد آن پرنده خوشحال شد
         
        همین که دید مرغ عشقش پردَمید
         
        طو فان دل ِ غم دیده اش آرام شد 
         
         
        امید وارم هیچ کس در قفس تنهایی اش گیر نکن
         
         
        92/3/10
         
         
        ۰
        اشتراک گذاری این شعر
        ۴۹ شاعر این شعر را خوانده اند

        علیرضاجهانگیری نوین

        ،

        داریوش خطیر

        ،

        طلعت خياط پيشه (طلاي كرماني)

        ،

        رضا محمدی (شب افروز)

        ،

        محبوبه زیدی (ماه پوپک)

        ،

        مهدی قربانی (ققنوس)

        ،

        سمیرا شریفی (آسمان)

        ،

        محسن حامد (باران)

        ،

        مسعود میناآباد

        ،

        لادن آهور (بانو)

        ،

        فرهین رام

        ،

        ابوالفضل عظيمي بيلوردي ( دادا )

        ،

        سید علیرضا خوانساری(بیدل)

        ،

        زهرا روشنی(پریوش)

        ،

        حامد شریفی(عرش)

        ،

        سید حاج فکری احمدی زاده (ملحق)

        ،

        حامی شریبی

        ،

        صادق حسینی

        ،

        علی افشاری (فانوس)

        ،

        مهدی خدایی (آیدین)

        ،

        کبوتر باران(حسين باران)

        ،

        مشکوة توکل

        ،

        بهناز رستمی(سبزینه)

        ،

        محسن ابراهیمی ( غریب )

        ،

        حسن غفاري

        ،

        علی صمدی

        ،

        م ی (لولی وش)

        ،

        مجتبی آبهشت

        ،

        الهه ملکی

        ،

        شیرین مهبد راد

        ،

        زهرا زمانی(نیروانا)

        ،

        فرزاد شجاع

        ،

        سعید نبهانی

        ،

        محمد دهقان

        ،

        جاسم ثعلبی (حسّانی)

        ،

        سيد محمد مير سليماني بافقي(باران)

        ،

        محمدتقی زندی پور(طوقی)

        ،

        محمد نیازی

        ،

        فاطمه سادات فاطمی جبلی

        ،

        بهار امیدی

        ،

        مهسا ی (ترانه)

        ،

        مریم حشمت پور

        ،

        صدف عظیمی

        ،

        زهرا محمدزاده (زلفشه)

        ،

        احمدرضا زارعی

        ،

        شهاب احمدي (غروب دلتنگي)

        ،

        نادر اقبال

        ،

        لیلای

        ،

        خاکسار

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        لاله و گل نشانه از طرف یار داشت ااا بی خبر آمد چنان روی همه پا گذاشت
        ابوالحسن انصاری (الف رها)

        نرگس بخواب رفته ولی مرغ خوشنواااااااگوید هنوز در دل شب داستان گل
        میر حسین سعیدی

        رها کن دل ز تنهایی فقط الا بگو از جان ااا چو میری یا که مانایی همه از کردگارت دان
        نادر امینی (امین)

        لااله الا گو تکمیل کن به نام الله چو چشمت روشنی یابد به ذکر لااله الا الله چو همواره بخوانی آیه ای ازکهف بمانی ایمن از سیصد گزند درکهف بجو غاری که سیصد سال درخواب مانی ز گرداب های گیتی درامان مانی چو برخیزی ز خواب گرانسنگت درغار مرو بی راهوار در کوچه و بازار مراد دل شود حاصل چو بازگردی درون غار ز زیورهای دنیایی گذر کردی شوی درخواب اینبار به مرگ سرمدی خشنود گردی زدست مردم بدکار
        میر حسین سعیدی

        مراد دل شود با سی و نه حاصل ااا به کهف و ما شروع و با ه شد کامل اااا قسمتی از آیه سی ونه سوره کهف برای حاجات توصیه امام صادق ااا ما شا الله لا قوه الا بالله اال

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        7