دلقک

از کاروان دور شدم و کَس را نبودش غم یکی
از غصه نابود شدم و کَس را نبودش غم یکی
کاروان ها رد شد گَرد و خاکش ماند مرا
در داخل هر کاروان کس را نبودش غم یکی
شاید که بودم من زیاد با همرهان خویشتن
این بود که قصه این شد کس را نبودش غم یکی
در تمام کاروان خنده بر لبها بود
دلقکی بودم من کس را نبودش غم یکی
از کاروان جا ماندم و بعد آن فهمیدم
دلقکی هم که نباشد غم را نباشد کس یکی