سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 2 دی 1403
    22 جمادى الثانية 1446
      Sunday 22 Dec 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        يکشنبه ۲ دی

        سایه

        شعری از

        گلنار

        از دفتر باغ طلایی نوع شعر دلنوشته

        ارسال شده در تاریخ پنجشنبه ۱۶ خرداد ۱۳۹۲ ۰۲:۴۴ شماره ثبت ۱۳۳۰۶
          بازدید : ۱۱۸۱   |    نظرات : ۳۵

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر گلنار

         آه  از  این  ناله  هجران  که  ازل  کامم  ریخت
         
               از  چه  با  باد  حوادث  بپراکند  مرا
         
                      از  چه  در  دامم  ریخت
                     ......................................            
        دوستان ! شعله  شمعم  نتوان  دید  سحر
          سایه ای بود  که  از  تابش  خود  میزائید
              ریخت  در  دامن  شب  نورش  را
                 تار  شب  زود  در  آغوشش  ریخت
         
             و  چنان  تنگ  در  آن  مأوا  یافت
                          تام  با  آن  آمیخت
         
        آنقدر  ریخت  به  پهنای  نفس  رنگش  را
                      که  شب  آنجا  خوابید
         
        عاقبت  شمع  به  پایان  آمد
                        و  همه  خود  را  سوخت
         
           شب  ولی  باز  همان  ظلمت  بود
                     به  کمالی  نرسید
         
                   و  سحر  ، نزدیک   است
         
        آه ازین ناله پر جان که فلک در من ریخت
                      سرخ  و  رؤیایی  بود
                       و  کس  آنرا  نشنید
                    عاقبت   خفت   خموش
                      و  به  جایی  نرسید
         
                 خانه  را  خالی  کن
             دل !  درون  تن  من آوا  کن
             باغ  اینجا  سمی ست
               و  شبش   آلوده
               جا  برای  ما  نیست
           و  سخن  ،  فرسوده
              گوشها   بیمارند
              قلبها   تب   دارند
         
        گرد  میچرخم و از اوج فرو میریزم
            روی گلبرگ  گلی میشینم
        شبنمی  را که به چشمش جاریست
          با سر انگشت نفس می چینم
            سایه اش  کوتاه  است
              آری  اما  زیبا ست
            و  رخش ، گلگون  است
           شاید  از  شرم  نگار
            شاید  از  سایه  من
             شاید  از  باد  خزان
        داغ  بسیار  مگر  بر  دل  داشت
            و  از  او  میپرسم
                    .......
        باز  میچرخم  و  میگردم  و بالا میرم
            تا   ستون   ملکوت
            تا   تن    ابر   سپید
            تا  سرا پرده    ماه
           جای  آن  گل  خالی ست
              سایه  اینجا   باقی ست
        ......................................
                         ( در ارتباط با برتری عالم معنا  و  نه  مرگ )
        ۰
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        4