سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

دوشنبه 18 فروردين 1404
  • روز سلامتي (روز جهاني بهداشت)
9 شوال 1446
    Monday 7 Apr 2025

      حمایت از شعرناب

      شعرناب

      با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

      زنان به خوبی مردان می توانند اسرار را حفظ كنند، ولی به یكدیگر می گویند تا در حفظ آن شریك باشند. داستایوسکی

      دوشنبه ۱۸ فروردين

      سایه

      شعری از

      گلنار

      از دفتر باغ طلایی نوع شعر دلنوشته

      ارسال شده در تاریخ پنجشنبه ۱۶ خرداد ۱۳۹۲ ۰۲:۴۴ شماره ثبت ۱۳۳۰۶
        بازدید : ۱۱۹۱   |    نظرات : ۳۵

      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر گلنار

       آه  از  این  ناله  هجران  که  ازل  کامم  ریخت
       
             از  چه  با  باد  حوادث  بپراکند  مرا
       
                    از  چه  در  دامم  ریخت
                   ......................................            
      دوستان ! شعله  شمعم  نتوان  دید  سحر
        سایه ای بود  که  از  تابش  خود  میزائید
            ریخت  در  دامن  شب  نورش  را
               تار  شب  زود  در  آغوشش  ریخت
       
           و  چنان  تنگ  در  آن  مأوا  یافت
                        تام  با  آن  آمیخت
       
      آنقدر  ریخت  به  پهنای  نفس  رنگش  را
                    که  شب  آنجا  خوابید
       
      عاقبت  شمع  به  پایان  آمد
                      و  همه  خود  را  سوخت
       
         شب  ولی  باز  همان  ظلمت  بود
                   به  کمالی  نرسید
       
                 و  سحر  ، نزدیک   است
       
      آه ازین ناله پر جان که فلک در من ریخت
                    سرخ  و  رؤیایی  بود
                     و  کس  آنرا  نشنید
                  عاقبت   خفت   خموش
                    و  به  جایی  نرسید
       
               خانه  را  خالی  کن
           دل !  درون  تن  من آوا  کن
           باغ  اینجا  سمی ست
             و  شبش   آلوده
             جا  برای  ما  نیست
         و  سخن  ،  فرسوده
            گوشها   بیمارند
            قلبها   تب   دارند
       
      گرد  میچرخم و از اوج فرو میریزم
          روی گلبرگ  گلی میشینم
      شبنمی  را که به چشمش جاریست
        با سر انگشت نفس می چینم
          سایه اش  کوتاه  است
            آری  اما  زیبا ست
          و  رخش ، گلگون  است
         شاید  از  شرم  نگار
          شاید  از  سایه  من
           شاید  از  باد  خزان
      داغ  بسیار  مگر  بر  دل  داشت
          و  از  او  میپرسم
                  .......
      باز  میچرخم  و  میگردم  و بالا میرم
          تا   ستون   ملکوت
          تا   تن    ابر   سپید
          تا  سرا پرده    ماه
         جای  آن  گل  خالی ست
            سایه  اینجا   باقی ست
      ......................................
                       ( در ارتباط با برتری عالم معنا  و  نه  مرگ )
      ۰
      اشتراک گذاری این شعر

      نقدها و نظرات
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


      (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      2