آزار

 خسته ام از بس زدم فریاد این تکرار را
روزو شب بنشانم اندردیده خود خار را
توچه مبینی سروگوشی بگویی آدم است؟
من چه می بینم نمی دانی؟ ببینم مار را
از سکوت سرد نای من نواها می رسد
بس بگویم درد خود دارم به بر دیوار را
برکن این بنیاد هستی را بیا ای نیستی
چند ها باید به  بینم تیشه از آزار را
کی به بندم چشم آتش دیده ام را یک شبی
تا نبینم بیشتر این کوچه و بازار را
حسن لطفی 

آدینه روز ۶مهر۱۴۰۳

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ