مست

می شود روزی شود مست شوی
مست از بودن من
من دیوانه و مجنونِ سُرایش از تو
ای که شاه بیت غزل های منی تا به اَبد
بشنو این را زِدل شاعر واداده ی چشمان خمارت ای جان
تو اگر مست شوی
جان دل شَهد نگاه تو به آن وقت عجب دیدنی است
دیدنی هست ولی
بیشتر واجب این است که بوسیده و نوشیده شود
کاش روزی برسد
آنقدر مست شوی
تا که از کُنج‌نگاه تو به هر واژه ی شعرم
زوجود و زخیالِ بودت
شُرِه شُرِه بچکد از دل نیما و غزل
مثنوی یا که سپید
بر دل دفتر شعرم شراب خواهش
حضرت یاغی و غارت گر جان
دوست می دارم که
انقدر مست شوی
که زمستی تو هر چکه باران پُر از عِطر اَقاقی گردد
ابرها حامله از نسترن و یاس و شقایق باشند
باد هم باروُر از عِطر شَمیمِ نفست
دوقلوهای تمنا و نیاز
در دل لحظه و هر ان به خودش حمل کند
بوزد بر دل تسلیمِ تمام
رعد هم برق نوازش به خودش داشته باشد  در جان
و به جای غُرش
نغمه سرداده و گوید ای عشق.....
آفتاب از قِبَلِ بودن تو
نور زیبای هوس را به دل هستی و آفاق پراکنده کند
کاش آید روزی
قوس رنگین کمان
به دوصد رنگ‌ منقش گردد
ساتر از او بشود یک‌جمله
دوستت می دارم
می شود مست شوم
مست شوی
وازه ها گیج تلو خوردن دائم باشند
همه ابیات از این‌مستی ما
بر دل رقص و سما
سینه چاک‌گفتن
از دل شاعر چشمان پر از جذبه تو
چهچهه ، نغمه مستانه زنند
و بگویند با عشق
جان جان...
جان‌جهان....
دوستت می دارم
دوستت می دارم
دوستت می دارم

#حسین گودرزی"تشنه"

۱۴۰۳/۰۶/۱۲