محفل ما...

درود بزرگوار
قلمتان نویسا

سروده خوبی است
درود
برقرار باشید

درود بزرگوار
بسیار زیبا و دلنشین بود

قشنگععع
درود بر شما
شبتون شیک

درود شاعر ارجمند
السلام علیک یا اباعبدالله…
اربعین حسینی تسلیت…
التماس دعا

حق یار و نگه دار تو باشد که نوشتی
از یار و دل زار و زدشوار و نگه دار

درودتان جناب طاهری ارجمند🌲🎉🪴☄️🌸🌸🌹👏✨

غزل زیبایی خواندم از قلمتان ،بسیار پر مغز و خواندنی قلمتان هماره پایا✨👏🌹🌸☄️🪴🎉🎉🌲🤞🤞

درود برشاعر گرانقدر
شعری زیبا بود

درود. مثل همیشه زیبا و پر احساس بود و اتفاقا...واقعا...چه بگویم به دل من که خیلی نشست. چند بیت هست که به اصلاحات کم وزنی نیاز دارد مثلا:
(۱) با ما که به خَلق بدی نکردیم چنین کرد (پیشنهاد اصلاح: با ما که نکردیم بدی، چرخ چنین کرد- یا...چرخ چنین گشت...دقت کنید جدا از اشکال وزنی، فاعل مصراع اول بیت دوم مشخص نیست مگر اینکه جمله را مجهول کنید...ضمنا اگر منظورتان از فاعل چرخ و سرنوشت نیست و خود «یار» است می‌توان آن را قرار داد).
(۲) هر چه قسمش دادیم انگار نه انگار؛ گمان کنم من مشابه اینگونه سرودن را در آثار قدما دید‌ه‌ام (مثلا در قصاید ناصرخسرو) اما فکر می‌کنم متاخرترها (نظیر سعدی، حافظ تا عصر معاصر) اجماع دارند که این اشکال وزنی دارد و در آن سکته‌ای‌ست که باید برطرف شود. قبل از بیان ایراد اصلی بگویم می‌توان «چه» را با «سان» عوض کرد که وزن روان‌تر شود اما «چه» امروزین تر است و از این لحاظ برتری دارد اما از نظر موسیقی عروضی و درونی «سان» بهتر است و تصمیم با خود شاعر عزیز است. اما ایراد اصلی: وزن اصلی شعر مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن است یعنی
_ _ ل ل _ _ ل ل _ _ ل ل _ _
حالا وزن این مصراع شما چیست؟ بستگی دارد «دادیم انگار» را با ادغام بخوانیم یا بدون ادغام؛
با ادغام: _ _ ل ل _ _ _ _ _ ل ل _ _ [یا حضرت فیل🤦]
بدون ادغام: _ _ ل ل _ _ _ ل _ _ل ل _ _
با ادغام را به قول معروف «وللش» ولی در بدون ادغام چه اتفاقی افتاده؟ به جای یکی از هجاهای کوتاه در میانه مصراع هجای بلند آمده. حالا چه کار کنیم؟! با جهش ضمیر مثلا می‌شود کار را در آورد؛ پیشنهاد: هر چه که قسم دادمش انگار نه انگار [یکی نیست بگوید شریف جان همون اول اینو میگفتی اینهمه توضیح برا چی بود؟!🤦😂🤦]
(۳) مصراع «چند بیت غزل مانده‌...» در این مصراع دو بار واژه «چند» به کار رفته که کشیده هستند اما در موضع آنها باید هجای بلند بیاید؛ مثلا اگر بگوییم «بیتی، غزلی مانده و صد تکهٔ آوار...» یا مشابه این وزن صحیح است
(۴) «در حسرت عشقش...» وزنش اشکال دارد و مثلا می‌توان گفت: «در حسرت عشق تو زمین گیر شدم من...» ولی راستش حسرت عشق یکم عجیبه...آخه عاشق که حسرت عشق نداره که‌...حسرت وصال داره مثلا «در حسرت وصل تو زمین گیر شدم من...» البته می‌توان اینطور هم گفت که له نظرم بهتر است «...در حسرت وصلش چو زمین‌گیر شدم من...سهمم شد از این عشق فقط تکیه به دیوار»
در بیت آخر هم «مانده» رو «بمانده» کنیم که وزنش درست بشود
خلاصه ببخشید بابت پرحرفی که عادت بد من شده واقعا🤦🤦🤦🤦 واقعا شبیه آنشرلی با موهای سیاه (و دو متر سبیل البته) شدم 🤦😂

درود برشما زیبا سرودید.
مثل همیشه👌🏻👌🏻👏🏻

درود بر شما

احساسی و زیباست


پاینده باشید

درودتان شاعر زیباقلم
ژرف و ستودنی میسرایید
پیری در مسیر تمام افرادی که شانس زندگی طولانی دارند قرار خواهد گرفت
بسیاری از کهنسالان بر طبق مصاحبه هایی که انجام داده اند موارد زیر را عنوان کرده اند:

کاش به سلامت جسم و کیفیت تغذیه و ورزش اهمیت دوچندان میدادیم.
کاش ریسک بیشتری در زندگی داشتیم تا قله های بلندتری را کشف کنیم.
کاش به زیبایی ظاهری خود مغرور نمیشدیم.
کاش با پدر و مادر و خانواده مهربانتر بودیم.
کاش با همسر شکیباتر و نسبت به او وفادارتر بودیم.
کاش به جای اندوختن ثروت، بیشتر به نیازمندان کمک میکردیم.
کاش فردی را نمی ازردیم.
کاش حیوانات خانگی بیشتری را به سرپرستی میگرفتیم.
کاش هرگز فرزندان خود را تنبیه نمیکردیم.
منبع: یکی از مجلات خارجی
با مهر

درود بر شما..
زیبااااست..

درود بر شما

با ما که نکردیم بدی،چرخ چنین کرد
هرچه قَسَمش دادیم،اِنگار نه اِنگار

مرحبا جناب طاهری عزیز

🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺
مانا باشید و نویسا

درود زیباست

درود
زیبا و دلنشین و پر معنا
سروده اید
⚘🌺❤
رقص قلمتان ابدی