قرار

نمانده قراری ز دل ، که از رخت پوشم
نگاه آتش عشقی ، که بر سرش جوشم
به دست ساقی و باده نشدمراد حاصل
چه باده ناب طری ، به فصل دی نوشم
اگرچه موجب مستی،  پیاله‌ای می شد
که بهتر  از  آن  می ، لبت  برد   هوشم
میان  کوچه  و  بازار  شهر من ،  مردم
به  طعنه بگویند ، غلام حلقه به گوشم
در آرزوی نگاهت ،  چنان شدم  ، گاهی
که  دست خیالت  ، نشسته بر  ، دوشم
گر  گریزی  ز  من وبخت نباشد ،  یارم
با دو چشم تر خود در طلبت می‌کوشم
................................................
توضیحات؛

طر:تازه