سبز رویی

شبنمی در باغ شعرم از نوایت می رسد
گویی یا بر درد بی درمان دوایی می رسد
دوستت دارم  ره  من یک قدم بیراهه نیست
بر مشامم بوی عشق از آن صدایت می رسد
سبز؛ روی گرم آوا یی؛  شکر اندیشه ای
خوش نوا چون آبشاران از نوایت می رسد
گر زوصفت؛ گفته ام شعری بدان این نکته را
لایقی از من اگر بیتی برایت می رسد
گرچه آواپیشه ی شیرین زبان 😛 دور از منی..
آن خیالت گرم؛ می آید به جایت می رسد