ماه چهارده

شب است و مثل روز روشن گفت و شنودها
باز تاریکی و زمزمه و دسیسه علیه روزها
کجاست ماه رفیق شفیق روزها
میان حمله بی امان  سپاه سیاه فریبها
ستاره کجاست میان این سرابها
نشان دهد به چشمکی ذات نهان پلیدها
ماه بلند پشت کدام ابر مانده ای  
که از سایه ات پر و خالی شود همیشه جام ها
ستاره  ها سوسو زنید نشان دهید راه
شاید همای سعادت  لمس کند شانه ما
اسیر وهم  شب و هجوم نقابها  
منتظر منتغم ماه ترین ماه ها
شب است بیم شیبخون دجال ها
خداکند برسد ماه شب چهارده ما
منم بی قرار دیدن روی ماه
همه  گویند سحر نزدیک است
سحر پلی است میان «امین» و ماه