سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

پنجشنبه 29 آذر 1403
    19 جمادى الثانية 1446
      Thursday 19 Dec 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        پنجشنبه ۲۹ آذر

        بسیار تنهایم

        شعری از

        کرمانی ارتعاش

        از دفتر شعر ارتعاش... نوع شعر نیمائی

        ارسال شده در تاریخ شنبه ۲۸ بهمن ۱۴۰۲ ۱۷:۳۰ شماره ثبت ۱۲۷۸۳۰
          بازدید : ۱۱۴   |    نظرات : ۲

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه

        دلـم ؛
            دریـای خون ،
                  دشتِ جنـون ،
                       صحرایِ محشر بود...
                             چه بُغضی در بـرادر بود...
         
        شبی که شامِ آخر بود ...
        شبِ سختی مُقّدر بود ...
         
        شب هجران و خاموشی...
        شبی که مـرگِ مـادر بود...
         
        فضـا غمگیـن ... 
        هــوا سنگیـن ...
        که شمعِ پُرفروغِ مهرِ مادر رو پایان است !
        نفس در سینـه ها حبس و ...
        سکـوتِ سـردِ وحشتناکِ غمباری ،
        فضایِِ خانه را پُر کرده بود آنشب...
         
                   و تنهـا اضطـراب و التهـاب
                        از تیـک تـاکِ سـاعتِ
                  ماتمکده بـر گوش می آمد...
         
        نـسیـمی مُشکبـار آمـد ...
        و عطـرِ یـاس و شب بـو درهم آویخت...
        نگاهم با نگاه مهربانش درهم آمیخت...
        دلـم یکبـاره از هـم ، پـاره شـد...
        اشکـم فـرو ریـخت... 
                                    ۰ 
                                 ۰
                              ۰
         
        نـوازش کـردم آن دستانِ لَرزان و نحیفش را
        و عطـر بـوسـه پاشیـدم ،
        سـرانگشتـانِ پُـرمهـرِ ضعیفـش را...
         
        هـزاران نـکتــه ے نـاگفتـه را گفتـم
        هزاران درد پنهـان در سینـه را گفتم
        شنیـدم ، در زبان اشک مادر پنـدها را ...
        نفس میـزد ...  به سختـی ...
        ولیکـن ؛
        بـاز میکـرد به آرامش یکایک بندهـا را ...
        من اما گریه میکردم ، شبیهِ کودکی هایم.!
        نـه مـادر جـان نـرو ...
        تمنـا میکنـم ...!
                  سنگِ صبـور ...
                     سلطـانِِ غمهایـم...
         
        کـه مـن ، 
        بعـد از تـو ای مـادر ...
        ببیـن...
              بسیـار...
                      تـنهــایــم...!!!
         
        ارتـعـــاش...
        (امین کرمانی اول)
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        عباسعلی استکی(چشمه)
        يکشنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۲ ۲۳:۱۱
        درود بزرگوار
        روح مادر عزیزتان شاد خندانک
        محمد باقر انصاری دزفولی
        سه شنبه ۱ اسفند ۱۴۰۲ ۱۶:۲۶
        سلام شاعر گرامی
        شعر بسیار شیوا ورسایی بود
        وپرمعنی
        هزاران درود برشما
        خندانک خندانک خندانک
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        4