عذاب

با داغِ عِشقت باز امشب غرقِ دردم
خیلی عذابم میده هر شب دردِ دوری
طاقت ندارم با دلم بی رحم باشی
دیوونتم اما تو با من پر غروری

ای بی وفا! چشمای من می‌باره دائم
تا کی به یادِت روز و شب تنها بمونم
باید بفهمی بعد تو دارم می‌میرم
از بس به عِشقت گریه کردم نیمه‌جونم

وقتی نباشی من چجوری شاد باشم
بدجور دنیا رو به چِشمم تار کردی
من مثل مجنونم ولی لیلا نبودی
عاشق‌تر از من نیست هر جایی بگردی

نامهربونی‌های تو پایان نداره
بی عطر تو این زندگی اسمش عذابه
تا عمر داری برنمیگردی عزیزم
من تا قیامت حال و احوالم خرابه

حس میکنم از من کسی آشفته‌تر نیست
من شاعر غمدیده‌ی این روزگارم
وقتی که می‌بینم تو خیلی بی وفایی
اصلا بگو من واسه چی چشم انتظارم


شاعر: مهدی ملکی الف