سهم من از بهار

آمد مرا به خاک سیاهم نشاند و رفت
پاییز را به فصل نگاهم نشاند و رفت

در جاده ای که رهگذری برنگشت از آن
در انتظار هیچ به راهم نشاند و رفت

سهم من از بهار فقط این که یک نسیم
ابری گران به صورت ماهم نشاند و رفت

با دست بسته افسر پیروز عاشقی
در مرز ملک خود به گواهم نشاند و رفت

یارب! تو هم ببخشی اگر ، من نبخشمش
او را که در مظان گناهم نشاند و رفت

تا بلکه یوسفی شوم و وقت پیری اش ...
بیهوده در خرافه ی چاهم نشاند و رفت