تکیه گاه

نگاهِت بس به من احساس داده
همش دیوونه‌ی چشمات هستم
تو با هر کس که دیدم فرق داری
تو رو تا عمر دارم می‌پرستم

فقط با بودنت آروم میشم
تو وقتی دور باشی در عذابم
غزل پردازِ چشماتم عزیزم
به عشقِت شاعرِ اشعارِ نابم

تو باشی سوز و سرما نیست انگار
تو واسم مثل صدها نوبهاری
می‌دونم تا ابد با من می‌مونی
می‌فهمم پای عشقت موندگاری

اسیرِ مهربونی‌هات هستم
برای قلب من یک تکیه گاهی
تو هر شب نورِ عشقی نازنینم
تو توی ظلمت من قرص ماهی

نباشی کوچه‌ها دلگیر میشن
فقط وقتی که باشی شهر زیباست
بمون تا توی عشقت غرق باشم
نگاهِت بهتر از امواجِ دریاست


شاعر: مهدی ملکی الف