هم نفس شب های من

به ماه تابان نگاه می کنم. از تنهایی او درد می کشم. به من نگاه کن ای ماه تابان،  که منم از دوری آن بی وفا، درد می کشم. غم تو بسیار است ای ماه تابان.  دیدن رخ خورشید چه سخت است ای ماه تابان. خورشید چون مغرور است، بزرگ است. حیف که بزرگ نیستی تا غم‌ تو را ببیند. عيبی ندارد، عیبی ندارد. تو همدلی مثل من داری، شریکی برای نوشیدن شراب غم داری. بشور وجودت را از مرض او که مستان بر شب های من بتابی. من مرد تنهای شبم. با مستی تو در هر کوی با مستی راه می روم. خاطرات من مانند چهره ی تو است ای ماه. چون دفترچه خاطرات من‌ خالی از سیاهی شده است.

 

 

محمدعلی نوری