باور

باور 

آرامش خیالتو
به صد تا دریا نمیدم
گرمی دستای تو رو
به هفت تا دنیا نمیدم
شبهای تنهاییِ من
با خنده هات پر شده باز
همین نگاه تو برام
قفلی شده با صد تا راز
تو با نگاهت آینه رو
از شرمِ شب آب میکنی
اگه بِبَخشم اشکمو
هر چشمی رو خواب میکنی
سایه ی تنهاییِ شب
پرده زده رو بی کسی
تو این همه رنگ سیاه
تویی که دادم میرسی
وجود گرم تو منو
به عمق رویا میبره
بودن تو کنار من
از هر شعری عزیز تره
تو ای سلام شعر من
کلام آخرم تویی
حستو باور میکنم
باور قلب من تویی
خزر رسولی