درد تنهایی

نمیدانم دلیل این همه تنهایی چیست؟

اصلا تنهایی چرا با این همه آدم 

می‌شناسی تنهایی را

آشنایی با بی کسی

اصلا تا حالا فکر کردی چرا تنهایی؟

تنهایی درد است

افسوس خوردن و پر از غم است

گاه به میل خود میشوی تنها

که ندارم با آن حرفی 

حرف من تنهایی جبر است

آن زمان که چاره ای نداری

تکیه گاهت میشود ستون های خانه

برای بغل کردن تنها زانوی غم

خوراکت میشود خودخوری

تعریف نمیخواهد لبخند تلخش گویاست

نگاه اشک آلود و چشمان غم زده 

فریاد میزنند تنهایی را

سعی بر قول زدن دلت داری

التیام میدهی زخمهای درونت را

شب که میشود غم‌ها با سیاهی شب احاطه میکنند

یادت میرود همه آن قول زدن ها و التیامها

در افکار خود غرق میشوی

قصه شمع و پروانه را شنیدی؟

که شمع به پروانه گفت:

من عاشقم گر بسوزم رواست!

تو را ناله و سوز چراست؟

عاشق جز سوختن راهی ندارد

التیام پروانه هم فایده ندارد

همدردی پروانه فقط پر پروانه را می‌سوزاند

وگرنه شمع در غم عشق میسوزد و آب میشود

صبر بر دل عاشق راهی ندارد

جز اینکه درد به غم هایش می افزاید

بیچاره پروانه که در غم شمع پر می‌سوزاند

و خوش به حال شمع که پروانه درکش میکند

بیچاره من که تنها سوختم 

شعله های غم در دلم شعله میکشد

می‌سوزم و آب میشوم یواش یواش

روزی میروم و مینویسد اسم من و در خاطره هاش
آشنایی با بی کسی
اصلا تا حالا فکر کردی چرا تنهایی؟
تنهایی درد است
افسوس خوردن و پر از غم است
گاه به میل خود میشوی تنها
که ندارم با آن حرفی 
حرف من تنهایی جبر است
آن زمان که چاره ای نداری
تکیه گاهت میشود ستون های خانه
برای بغل کردن تنها زانوی غم
خوراکت میشود خودخوری
تعریف نمیخواهد لبخند تلخش گویاست
نگاه اشک آلود و چشمان غم زده 
فریاد میزنند تنهایی را
سعی بر قول زدن دلت داری
التیام میدهی زخمهای درونت را
شب که میشود غم‌ها با سیاهی شب احاطه میکنند
یادت میرود همه آن قول زدن ها و التیامها
در افکار خود غرق میشوی
قصه شمع و پروانه را شنیدی؟
که شمع به پروانه گفت:
من عاشقم گر بسوزم رواست!
تو را ناله و سوز چراست؟
عاشق جز سوختن راهی ندارد
التیام پروانه هم فایده ندارد
همدردی پروانه فقط پر پروانه را می‌سوزاند
وگرنه شمع در غم عشق میسوزد و آب میشود
صبر بر دل عاشق راهی ندارد
جز اینکه درد به غم هایش می افزاید
بیچاره پروانه که در غم شمع پر می‌سوزاند
و خوش به حال شمع که پروانه درکش میکند
بیچاره من که تنها سوختم 
شعله های غم در دلم شعله میکشد
می‌سوزم و آب میشوم یواش یواش
روزی میروم و مینویسد اسم من و در خاطره هاش