زیر آسمان شهر

شب میان بیست و چهار ساعت روز 
بعد عصر می آید و میرود قبل طلوع 
من با این شبها چه آرام می شوم 
همه خوابو شب سکوت مطلق می شود
زیر آسمان شهر میان ستاره ها 
دلبری می کند اون حلال ماه 
گویی که ستارگان چشمک زنان 
هر کدام میخوان بگیرن دل ماه به دستشان 
ناگهان ابر سیاه آمد از دور 
گرفت اون ستاره هارو تو بغل با اخم و زور 
ماه نمی دانست که باید چه کند 
نور میداد و درخشان شاید ابر رو دور کند 
قطره اشک اون همه ستاره ها 
فرود می امد به روی زمین و گندم زار 
مردم شهر شکر گذار از قطره ها 
بیخیال از ابر و ماه و اون همه ستاره ها 
و نمی دانند که امشب ماه ما 
تنها مانده بدون ستاره هاش