ای خدای بی کسان
ای خدای بی کسان !
برمن بگیر آسانِ آسان
بی دلیل نیست که بهرِمنِ کمتر از یه نقطه ،
گر تو یارِمن نباشی ،
گردم من ترسانِ ترسان
بی دلیل نیست که گر یارم نباشی ،
نرخ ام از ارزش بیفتد
گردم من ارزانِ ارزان
یخ زنم در زمهریرِ اینهمه سیل خطاها
یخ زند قلبم بلرزد
عشقی نیست برقلبی پُر استرس و،
لرزانِ لرزان
آنوقت درمیان این شهرغربت ،
هِی دَوَم اینسو و آنسو
از این و آن ، پُرسان و پُرسان :
که " خانه ی دوست کجاست ؟ "
کس نگوید و تو گویی :
بنده ی من ! همه جا هستم ، نترس ،
خوف نکن
منم درنقطه نقطه های عالمین
پس مباش هیچگاه هراسان
نازک نارنجی مباش ،
ای بنده ی من !
پوست کلفت بودن دراین سِیرِ بلاها ،
نعمتی ست همسانِ پوستِ کرگدن ،
ضخیم و چرم سان
گر مرا بیاوری درلحظه هایت ،
دان همیشه شادی ام من ،
نه خداوندی میانِ اوجی غم سان
دوستِ لحظه هایی آزاد
دوست ندارم بنده ام باشد هراسان و ز حَبسان
چون سیه روزان و، سیلِ کینه ورزان
بهمن بیدقی 1402/4/18
ایشالله که همیشه یاد خدا در دلهامون زنده باشه