آبرو..

یا لطیف ارحم عبدک الضعیف


سپاس خدای را که فرصتی دوباره داد تا بنویسم.


شعری پیش رو داریم از جناب آقای دکتر
جواد مهدی پور که ان شاء الله چند سطری در خصوص آن خواهم نوشت.


🔴 دکتر مهدی پور عزیز از شعرای کاربلد و کاردرست سایت هستند و هدفم در این نوشتار بیشتر معرفی شاعران ممتاز سایت هست به دوستان، که در لابلای شعر اگر نکته ای هم باشد عرض خواهم کرد طبیبی که شاعر شده قطعا و حتما درد را بیشتر لمس کرده و می‌کند.


🔴 علم هرمنوتیک در شعر

هرمنوتیک ( Hermeneutics) در تعریفى ابتدایى, علم تعبیر, تفسیر و تاویل, نام گرفته است. هرمنوتیک به معناى تعبیر و تفسیر براى دستیابى به معناست.
این واژه در فارسى ((زندآگاهى)) نیز ترجمه شده است.
پل ریکور، هرمنوتیک را فن تشریح و توضیح نمادها بخصوص نمادهایى که معنى صریح دارند مى شناسد.
معمولا برخی اشعار پیچش زیادی دارند و خواننده باید با المان ها پی به ذات شعر ببرد و برخی اشعار کمتر اما در هر حال علم هرمنوتیک در هر دو گونه ی شعر کارکرد دارد و رسالت خویش را به درستی انجام می‌دهد.

✍️ نکته :

نوشته هایی که هذیان هستند و روال چیستان را دارند از دایره ی شعر جدا و سمت چرت نویسی رفته اند که وقت خود را برای این نوشته ها صرف نمیکنیم



🚩عهد کردم تا نریزم آبروی دیگران
می خورم خون از شکستِ آرزوی دیگران


همانگونه که استاد بانو دکتر حسین زاده هم اشاره کرده اند میخورم خون کمی خوش ننشسته و پیشنهاد ایشان و یا هر جایگزین دیگری بهتر است چرا که خون خوردن در فرهنگ و ادبیات فارسی چیز دیگری است و خون دل خوردن چیز دیگری.


🚩عشق را در دولتِ آیینه ها رو کرده ام
تا بماند باز ، بابِ گفتگوی دیگران


اگر بزرگانی مثل نیما گفته اند قافیه زنگ مطلب است من هم میگویم ردیف هم، رنگ مطلب است و تا این دو، زنگ و رنگ جفت و جور نباشد شعر ما خصوصا غزل به سرانجام نمی‌رسد، این که قافیه در شعر ما سازی بزند و ردیف سازی دیگر، شعر سلاخی می‌شود پس دوستان دقت کنند در انتخاب ردیف ها
ردیف های ناجور کل شعر را به خطر می اندازد و گاهی آتش بر دامان شعر می اندازد.

در غزل دکتر مهدی پور عزیز ردیف در سراسر شعر خوش نشسته است و همگون با قافیه ها در تکمیل مصاریع آمده است


🚩بر نمی آشوبد عادل از زبانِِ اعتراض
دست بر می دارد از رویِ گلوی دیگران


یکی از نقاط ضعف این غزل در برخی ابیات معادله ی نادرست است و اسلوب معادله در آن به درستی انجام نگرفته است.
مضمون پردازی نادرست در این ابیات باعث شده هم ضعف تالیف بر شعر مستولی شود و هم ارتباط بین دو مصراع در برخی ابیات کم باشد

مثلا وقتی جناب دکتر عنوان می‌دارند
((عادل)) در لغت برای عادل معنایی که مطرح شده به قرار زیر است

داد دهنده، مقابل فاسق، راست، درست، مستقیم، نامی از نامهای خدا.
معنی اسم عادل در فرهنگ فارسی: آنکه به عدالت رفتار کند، دادگر، داد دهنده، راست، درست، مستقیم،
پس این چه عادلی است که دستش در گلوی دیگران است؟

جابجایی مقوله های ذهنی و عینی هم بحث دیگری است که متاسفانه شاعر از آن کمتر بهره برده است.


همچنین در بیت

🚩چاره ی گَردِ یتیمی ، مهربانی کردن ست
آب دریا نیست ، راهِ شستشوی دیگران


بین مصراع اول و دوم ارتباطی نیست
معادله ی ما غلط است هم ارتباط بین مهربانی و آب دریا و شستشو با آن
همچنین چرا نمی‌شود دیگران را در آب دریا شست؟


پس باید اگر در بیتی می‌خواهیم معادله ای را برقرار سازیم عناصر سازنده ی معادله چه معلومات و چه مجهولات باید در یک راستا باشند و اگر این عناصر درست همنشین نگردند ضعف تالیف حاکم می‌گردد.


🚩رشتــه ی چشمانِ تنگـت را اگر کردی علاج
می شوی شایسته ی رُفت و رفوی دیگران


مصراع اول این بیت زیباست تصویری زیبا و به نوعی بکر، علاج کردن رشته ی چشمان تنگ (چشمی که درست
نمی بیند) که استعاره از بازکردن چشم و گرفتن آگاهی است بسیار زیبا سروده شده است.


رُفتن . [ رُ ت َ ] (مص ) جاروب کردن و روبیدن . روفتن . روبیدن . ستردن . پاک کردن . جاروب کردن و پاک کردن جایی یا چیزی .

آیا رُفتن می‌تواند فعل درستی برای معنای این مصراع شود
در نقد های گذشته به حسن هم جواری کلمات و اعجاز آن در شعر پرداخته ام
وقتی پوسته ی بیت و یا مصراعی به لحاظ وزنی درست است اما حسن همجواری کلمات در آن مراعات نشود بیت یا مصراع از درون گندیده می‌شود
اینجاست که شعر خوب از متوسط و بد تشخیص داده می‌شود.

و این همان است که گاهی یک شعر سپید بدون وزن و قافیه به مراتب تاثیر گذار تر است از یک قصیده ی طولانی با قوافی نا همگون و یا مضامین خوب پرداخت نشده.


🚩غیبــتِ ما را نکن بر روی بامِ انجمن
تا نمازت را نخوانی با وضوی دیگران

رو نگردانی اگر ، در زندگی از دیگـران
روز محشر می شوی آیینه روی دیگران


قطعا یکی از بهترین ابیات این غزل همین دوبیت است که تقریبا سالم است و اسلوب معادله درست و به نوعی دوبیت همدیگر را پوشش می‌دهند هرچند شاید تزاحم مضامین هم در این بیت ها کمی نازیبا باشد و به نوعی همان گویی هم اتفاق افتاده اما می‌شود اغماض کرد


🚩دل نباید بست بر پای چلیپای مسیح
باءِ بسم الله باشد چاره جوی دیگران


🔴 ابهامی که در این بیت وجود دارد عبارت چلیپای مسیح است.
سؤال میکنم از جناب مهدی پور این صلیب که فرمودید صلیب مسیح، صلیبی است که حضرت مسیح بر آن قرار گرفته و یا صلیبی که برگردن مسیحیان است؟

و بعد چرا چلیپای مسیح با باء بسم الله در معادله ی ما مقایسه شود؟

دو جنس غیر همگون یکی ذهنی یکی عینی چطور می‌شود باهم مقایسه شود و در آخر اینکه مسیحیان مگر به صلیب پناه می‌برند و از آن استعانت می‌گیرند
صلیب هم مثل خیلی از چیزها فقط نماد است و همین و کسانی که مسیحی هستند هم یکتا پرستند و به باء بسم الله ایمان دارند.



برای دکتر مهدی پور عزیزم که شاعر بسیار خوب و کاربلدی هستند آرزوی موفقیت دارم


یا حسین بن
سید هادی محمدی







منابع اسنادی


🔰 خودم


🔰 شاه حسینی، ناصرالدّین
شناخت شعر، تهران: نشر هما، چ دوم.


🔰 شمس الدّین محمّد آملی
نفایس الفنون فی عرایس العیون، با مقدّمة ابوالحسن شعرانی


🔰 همایی، جلال الدّین
فنون بلاغت و صناعات ادبی،
نشرهما، چ پنجم.


🔰 نت برخی سایت ها