عشقم پرنده شد، قلبم قفس‌نشین!

واقعنی خداحافظی خوب نیست تا وقتی درود علیک هست..
رحمت بر کسانی که درود علیک دارند همیشه حتی وقتی از کسی دلخورن..🤭

درود استاد لاهیجی ارجمند
خیلی زیبا بود..
سلامت و ثروتمند باشید

درود بر استاد زیبااندیشه و ناب‌اندیش

بسیار عالی است

سپاس که به اشتراک می‌گذارید تراوش احساس و‌ اندیشه‌تان را

درود استاد عزیز
شورانگیز و زیبا بود
برای شادی روح تمامی والدین رخ در نقاب خاک کشیده فاتحه و صلوات

درود بر شما اهالی شعر ناب

به عنوان کسی که چند تا خودکار از شما بیشتر تمام کرده ام باید بگویم جناب سید محمد رضا لاهیجی
نه تنها شاعر کاردرستی است بلکه خدای چفت و بست های شاعرانه می باشند و این ها نشان از سالها دودچراغ خوردن شان و مطالعه و تحصیل است
چرا که بر اساس قانون علت و معلول تا علتی نباشد معلولی حادث نمی‌شود و در خلق، تصادف راه ندارد

سپاس برای اشتراک اشعار زیبایتان

رحمت بر او که ...
و رحمت خدا بر شما،سلامتی شود و وجود نازنین تان را برای شعر و ادبیات حفظ کند
آمین
درود و عرض ادب و احترام استاد معزز و دانشمند
شعری بسیار عالی و فاخر خواندم
عنوان نیز شعری کامل و فوق العاده بود

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀

درود وعرض ارادت
زیباست ومثل همه ی اشعارتون شگفت انگیز
موفق باشید

درود استاد لاهیجی بزرگوار 🌺💐🌺
زیبا سرودید 💐🌺

درود جناب لاهیجی گرانقدر
شما بسیار زیبا واستادانه مینویسید
عرض احترام به قلم زرنگارتان

خداوند به قلم و اندیشه تان برکت دهد

درودبرشما استاد عزیزم جناب لاهیجی عزیزم بسیار عالی بود لذت بردم احسن برشما پرمفهوم بود خداقوت عزیزدلم دوستتتتتتتتتتتتتتتدارم قلمتان همیشه سبز ونویسا باشدعزیزدل دوستتتتتتتتتتتتتتتدارم 🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻
💙💙💙💙💙💙💙💙
🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵
💐💐💐💐💐💐
🌼🌼🌼🌼
💟💟💟
❤️❤️
❤️🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
🌺🌺🌺🌺🌺
🪻🪻🪻🪻
🌼🌼🌼
🥀🥀
💮

درود بر شما ادیب گرانقدر
بسیار زیبا

درود بر شما ادیب گرامی استاد دکتر سید لاهیجی گرانقدر. جدا عرض می کنم در شما یک نبوغ عجیبی نهفته است.

درود بیکران بر جناب لاهیجی
دردمندانه ای زیبا

درود جناب لاهیجی
بنی ام عزیز
زیبا سروده اید
پاینده باشید

آزاد ورها گشتم ازین آزاد که خواندم از شما گرامی

سلام ودرود بر شما استاد اشعارتون پر از شگفتی هست همیشه مانا باشید

درود جناب استاد لاهیجی بزرگوار
زیبا و لبریز از احساس سروده اید
شاد و پیروز و سلامت باشید

سلام و درودها جناب لاهیجی بزرگوار

زیبا و ‌خاص قلم زدید

موید باشید و نویسا
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

درودبرشما

سرکارخانم کاسیانی گرانقدر
سرکارخانم زند گرامی
جناب حاجی پوری بزرگوار
سرکارخانم شاهزاده خوش فکر
سرکارخانم بافقی تر شعر
سرکار خانم صدری ادیب
جناب کاظمی نیک اندیش
جناب استکی دل پژوه
جناب آبسالان عزیز
جناب اصلانی مهربان:
جناب نظری طناز نگار:
جناب سیدهادی محمدی نغزگو
جناب سهیلی والا نظر
جناب فتاح حنجره طلایی
سرکارخانم رضایی عالی نگاه
جناب علی آبادی دل ماه
جناب فلاح رمضانی سعدی کیش
جناب انصاری خورشید سیرت


سلام و درود
بامداد بر شما بهشت

از لطف و محبت یکان یکان شما نابیان شایسته و شاعران شیرین سخن سپاسگزار و خاکسارم!

سلامت و سعادتمند و سرفراز باشید

بیتی از یک غزل مربوط به دورانِ کودکی
برای جناب سعدی!



من از شاعر شدن پرهیز کردم حضرتِ والا

ولی نامِ تو آمد چشمِ خیسم حوضِ ماهی شد!

خداحافظی
چیزِ بی‌خودی‌ست برایِ همیشه!
خیلی باحالید استاد

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بداهه‌سرایی و نقادی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

در بداهه هر چه می‌کوشیم ما
هست تمرین سخن، این روزها

چون بداهه نیست کار هر کسی
کی کند کرباس ، کار اطلسی؟!

شعر یعنی عشق و احساس نهان
وزن و معنا و قوافی و بیان

شاعران را، طبع شیوا لازم است
خفته‌طبعان را مسیحا لازم است

عدّہ‌ای با شعر بازی می‌کنند
شاعری‌های مجازی می‌کنند

حرف حرفِ واژگان را پیش هم
گاہ افزایش دهند و گاہ کم

بعدِ ساعت‌ها تلاش و خستگی
پازلی سازند با وابستگی

پازلی از جنس حرف و هندسه
مثل دوران قدیمِ مدرسه

با کمک از خطکش و متر و تراز
حاصل آید چند بیتی نیمه ساز

شاعری را نیست اسباب سخن
جز تسلط بر علوم شعر و فن

چون قریحه نیز کامل می‌شود
بی تأمل شعر حاصل می‌شود

واژہ‌ها سربازهای شاعرند
شاعران فرماندهان ماهرند

با یکی فرمانِ شاعر واژگان
جای خود دانند مثل پادگان

چون به واژہ میدهی فرمان ایست
واژه‌ها دانند یعنی ایست، چیست

در نظامت جملگی، با پای خود
مستقر گردند هر یک جای خود

هرکه دارد طبع تند و پر توان
می‌سراید شعرهای جاودان

وآنکه طبعش خفته و بیدار نیست
چاره‌اش دوری ازین گفتار نیست

باید اکنون وارد پیکار شد
در تعلّم رهروی هشیار شد

هست این پیکار با طبع خموش
تا که آید دیگ گفتارت به جوش

خامُشی را اختیار خود مکن
طبع خود را خود بخود بیخود مکن

طبع چون بیدار می‌گردد ز خواب
می‌شود در شعرگویی کامیاب

گرکه خواهی در سخن گویا شوی
شاعری شوریدہ و شیدا شوی

در بداهه کن ورد و گو سخن
ورنه خاموشی گزین و دم مزن

گر گمان داری که هستی مرد رزم
زین سپس کن در بداهه عزم جزم

تا بدانی که فقط دم می‌زنی
بلکه کمتر نزد ما از ارزنی

شاعری که تکسواری کردہ است
کشوری را‌ شهریاری کردہ است

مُشت او مسطورهٔ خروارهاست
حاصلِ پر کاری و گفتارهاست

حاصل جهد و تلاشی بی بدیل
مثل موسی میزدہ هر دم به نیل

بی بهانه در دل شب‌ های تار
می‌سرودہ شعر‌های بی شمار

با فنون شعر گشته آشنا
درک کردہ شعر را بی ادّعا

عدّه‌ای با دست و همیان تَهی
دم زنند از شاعری و آگهی

مفلسان محض در قاموسِ شعر
هتک حرمت کردہ بر ناموسِ شعر

شعر می‌گویند امّا شعر نیست
یاوہ می‌بافند از یک تا دویست

عدّه‌ای هم پا فراتر می‌نهند
تاج نقدِ شعر بر سر می‌نهند

دائماً در انتقاد از دیگران
موش گردیده‌ست چون شیر ژیان

عرصه را بگرفته در چنگِ هوس
در مجازی گشته مانند عسس

هرچه می‌بینند با نقد خطا
می‌نمایند ادّعا و ادّعا

گاه می‌گویند در نقد سخن
که زبان این سخن باشد کهن

شاعر ِ امروزه باید بی گمان
لفظِ نو آرد که گردد جاودان

حال گویم : ناقدا با امتنان!
طبل آسا فاقد از علم بیان

دم مزن از اختلاف عَمرو و زید
عاری از تدبیر و آگاهی و قید

از چه دایم نقد مطلب می‌کنی
باد از نقدت به غبغب می‌کنی

گر فقط خواهی که نقادی کنی
عاری از اندیشه استادی کنی

نقد تو هرگز ندارد جایگاہ
تا که هستی در کمند اشتباہ

چونکه دستت خالی از آگاهی اَست
انتقاداتت تماماً واهی اَست

بی‌جهت بر پای این و آن مپیج
خاطر آزردہ مکن با علمِ هیچ

نقد را آداب و دانش لازم است
نکته‌‌گویی عین نرمش لازم است

باید اوّل خویشتن را پروری
نگذری از اشتباهت سرسری

دور باید گشت از ما و منی
تا نگردد دوستی‌ها دشمنی

خودپسندی‌ها بُوَد از جاهلی
سرو از نخوت ندارد حاصلی

گر شوی آگه ز معیارِ سخن
صیرفی سازی سخن با علم و فن

چون نمایی انتقادات درست
می‌توان نقد تو را نقدینه گفت

بر عناوینِ مجازی دل مبند
که ندارد اعتباری جز گزند

گر ز بیکاری شدی اینجا پلاس
خویش را هرگز مکن با ما قیاس

وقت ما ارزنده است و پاسِ آن
هست واجب تا نیفتد در زیان

با صداقت کن تلاش ای بی‌خبر
از عبث گویی و خواری درگذر

تا شوی شهره به اشعار وزین
در نگاه شاعران نکته‌بین

ارتجالی این سخن را گفته‌ام
دُرّ طبعم را در اینجا سُفته‌ام

تا بگویم آنکه باشد بی هنر
از چه داند خویش را صاحب‌نظر

پندِ (ساقی) را شنو با گوش جان
خویش را از بندِ نخوت وارهان .

جناب سید محمدرضا شمس (ساقی)

جناب لاهیجی بزرگوار ، عاشق ترکیب بندی های بدیع و جالب شما شدم .... یعنی هم آدم می فهمه چه می گویید و هم تجزیه کنید کلام را متوجه نمی شوم هر کدام چه نقشی در این ترکیب داشته است هر چه که هست از فهم بنده خارج است اما منظور شما را متوجه می شوم و غبطه می خورم به این استفاده صحیح و ابزاری از کلمات و ترکیب آنها که اینقدر در دست شما رام هستند . آفرین