*یادش بخیر*

درود بیکران بر ش ش خ غزل سرا
به به چه غزلی !
با طعم قهوه ، چای
شکلاتهای عسلی !
مرحبا


نشسته بر بلندی برایتان دست می زنیم

چند بیت آن
شاهکار ماهرانه اند
یا
ماه کار شاعرانه اند

مثل
شبها زمان زیر پتوی صبر می خوابید
وقتی که ما سرگرم صحبتهای هم بودیم

زمانی که بی تاب گذر کردن است
می ایستد و متوقف می شود تا صبورانه
با شنیدن صحبتهای ما به خواب برود
صحبتهای از نوع لالایی دو طرفه که اینجا
زمان ، مخاطبش می شود تا با شنیدن عاشقانه ها ،کمی به پاهای خسته اش آرامش بخشد
یا بیت
لبریز می شد در جهانم عطر خوشبختی
وقتی که در آغوش هم رسوای هم بودیم
عطر خوشبختی چنان بر وجودمان تراوش می کرد
که چیزی برای پنهان کاری باقی نمی ماند
و در واقع ظاهر و باطن یکی می شد
کاری که فقط از عشقی پاک و مقدس بر می آید


وامّا
در مصرع اول
یادش بخیر ای همسفر دنیای هم بودیم
اگر مخاطب خود شاعر است
که بعضی ابیات با آن هماهنگی ندارند
و اگر دیگری است همسفر با آن هماهنگی ندارد
چون بودیم یعنی دیگه نیستیم
پس کمی ضعف تالیف دارد که می شد با
مثلاً
یادش بخیر آن روزها دنیای هم بودیم اصلاحش کرد
نکات دیگر را از زیباییهای غزل و عیبهای جزئی آن دوستان فرمودند .
از این غزل بسیار زیبا و آبرومند لذت بردیم
اینبار ایستاده بر بلندی برایتان دست می زنیم


سپاس سی پاسی به شیوه ی خودتان
و
ستایش سی تاسی به شیوه ی معمول
در پناه آرامش غزلی تر باشید


با اجازه ی بزرگان تیک نقد را فعال می کنم تا بیشتر بیاموزیم
اشکالات و نارسائیها را به بزرگی خود ببخشید