تا همین دیروز..

تا همین دیروز چون تدبیرِ من، اهمال خود
کرده  بودم  نازنین از هجر غم  احوال خود

تا همین دیروز می گفتم که بر می گردی و
دست دردستان من گیری همی احلال خود

تاهمین دیروز شب ها سر به دوشم درسری
سیرمی کردم کنارت سرخوشان اخیال خود

پس چرا  شب من نبودم  یار دیروزی  دگر
برسرم دانی چه امد من  شدم  اکمال خود

دوش دریادت نشستم خویش راکردم نظر
سانکه مردی مرده درمرداب در امیال خود

بر حضور اورده  قلبم  را  گرفتم  در سخن
گفتم ای دل تابه کی باید شوم  اذلال خود

گفت می مانم من از راهم رهی دیگر نجو
گر تو راهت را جدا جویی  مرا اکفال خود

گفتم از روزم نه ماهی  سال ها  دارم سخن
از هزاران روزها چون لحظه ها اضلال خود

شکوه  زین دوری  ندارم یا چرای از منتظر
دردِعالم داده برمن،پس چرا خوشحالِ خود

کی  مگر  دیدی ز درد  از  یار ، یاری  مفتخر
خودبه دوش ازیارِدیگرکرده چون خلخال خود

سال ها  کردی  مرا  با  سر  اسیر از فالِ بد
کی نویسد  کس چنین  آمال در اقبال خود

الغرض بر دل نمید  این  حرف هایم  اندکی
گشت مبهوت ازسخن های من و اعمال خود

گفت جانا دیگر از من غم  نخواهی در طلب
سوطریقی گیرچون وی بی غم ازافعال خود
و.....

شعر روح اله سلیمی ناحیه

جمعه ۱۴۰۲٫۰۵٫۱۳