شعر هایم

شعر هایم را نوشتم با کمی نیش و کنایه
از خودم دارم منم چند ناسزا خشم و گلایه
شعر هایم را نوشتم با بسی حرف شعاری
از همه میشم منم سرد ای خدا پس تو کجایی
شعر هایم را نوشتم ، با قلم های سیاهم
سپیدی دیده نمیشد هر چه من نیکی بیایم
شعر هایم را نوشتم با دلی خوش خط خوانا
من به فکر شعر گفتن ، تا قلم ماند که مانا
شعر هایم را نوشتم از همه غم های عالم
با همه درد ها و مشکل با همه بد های حالم
شعر هایم را نوشتم از حقیقت های ناجور
شرافت را که کشتیم با تیغ و نیزه و ساتور
شعر هایم را نوشتم من در هر لحظه در هر جا
ما که خود پیشرو در این جا زندگی میزنه درجا